My Run Away Husband

From courtship to marriage

Part Seven

*flashback continuation*

Naging matiyaga sa panliligaw sa akin si Andrei.He always text me or call me.Busy or not.Madalas rin ako nitong puntahan sa bahay at dalhan ng kung ano-anong pasalubong na paborito ko at ng white roses.I love flowers specially when it's white kaya dagdag points nito iyon.He become close with my family too which is a very important thing.Kapag galing akong out of town from work sinusundo niya rin ako at inihahatid sa bahay.He really did put such an effort.

Kaya hindi ko na nga pinatagal pa ang panliligaw nito.After two months of courtship ay sinagot ko na nga si Andrei.Nasa bahay namin siya noon when i told him na officially ay kami na.Pagpunta nga nito sa bahay namin ay nagtaka pa ito kung bakit parang may handaan dahil nag-prepare ako ng masasarap na ulam for dinner.Siyempre hindi nito alam na iyon na ang time na sasagutin ko na siya.Kumbaga,sinadya ko na talagang maghanda para diretsong celebration na din.Kaya sobra rin talagang natuwa si Andrei nang malaman nitong kami na.Hindi ito nagtatalon sa tuwa o humiyaw ng napakalakas na kagaya sa mga teledramas or movies.His is realistic.Abot-tenga ang pagkakangiti nito at walang patid ang pagkukuwento sa pamilya ko ng kung ano-ano.Yung tuwa nito ay idinaan sa kain kasi ang dami nitong nakain.Yung tipong sunod-sunod ang subo nito na halos mabilaukan na.

Tuwang-tuwa naman din kay Andrei ang family ko at siyempre,masaya din sila para sa akin.

"I really had a good time tonight."masayang sabi ni Andrei nang ihatid ko ito sa gate ng aming bahay.Pagkatapos namin kumain kanina ay thirty minutes muna itong nag-stay bago nagpaalam na uuwi na ito."You don't know how happy you made me."

"Ako rin naman eh.I'm happy"sagot ko na pilit itinatago ang kilig at hiyang nararamdaman.Iba kasi sa pakiramdam kapag seryoso na ang usapan.

"So,you're my girl now..ang suwerte ko."he said as he slowly grab my hand."I won't promise that i will not make you cry but i will try my best not to.I will try not to hurt you the best i can."

I smiled sweetly.His words is enough to make me realize that i did the right thing of letting him come into my life.

"I can't promise you either to be the best boyfriend that you can have pero i will try to be deserving for you"dagdag pa nito.

"You don't have to promise me anything naman eh".

"Pero nasabi ko na eh.wala ng bawian.Gusto mo ba bawiin ko pa?"bigla ay biro ni Andrei.

"No.Pag binawi mo promises mo,babawiin ko na lang din pagsagot ko sa'yo.Ano?"ganting biro ko.

"Oh hell no!Ibang usapan na yan love"...

"Love?"

"Yes..from now on,i will call you love."sabi nito na kininditan ako bago pumasok sa loob ng kotse nito."bye love and goodnight.Think of me when you sleep."

Mabuti na lamang at nakaalis na si Andrei kaya hindi nito nakita ang pamumula ng aking mukha sa pagtawag nito sa akin ng "love"for endearment at ang pagkindat nito na lalong nagpaguwapo rito sa aking paningin.Napakalakas ng karisma nito.Grabe!Pagpasok ko ng bahay ay bigla akong tumili sa kilig at sayang nararamdaman.

"O bakit ka tumili anak?"si mama ang nagtanong.

"Wala po ma"...nakangiti kong sagot.

"Ay,alam ko na yan ma..kinikilig lang yan si ate",si Jamie ang nagsalita.

Imbes na sumagot ay dire-diretso na akong pumasok sa kuwarto ko at humiga sa kama.Niyakap ko ng mahigpit ang unan thinking it was Andrei.I can't explain how happy i am that night.I feel like my heart is going to explode.Ang tagal ko na rin kasing hindi naramdaman ang ganoong feeling kaya talagang mixed emotions ako.

Masarap sa feeling ang ma-in love lalo na kung ramdam mo na that the person you love is the right one for you.Masyado man maaga to tell na he's the one for me but i feel it inside my heart na si Andrei na nga ang "the one"para sa akin.At madalas nga rin sabihin ni Andrei na ako rin ang right girl for him.We both feel the same way.And as the days and months passed by till it becomes a year,our love grows more deeper and stronger.

A year later,we got married!

Andrei can no longer wait for the day that i'm always around him 24/7 kaya minadali niyang maikasal kami.So when he proposed to me in our favorite restaurant with my family,i said "YES".Hindi na ako nagdalawang isip pa na umoo s kanya.That time alam at ramdam namin ni Andrei sa aming mga sarili kung gaano namin ka mahal ang isa't-isa.

It was a simple garden wedding.Mga eksklusibong tao lamang sa aming buhay ang invited.Andrei whose parents are immigrant in USA came home for our wedding.Nag-iisang anak lamang si Andrei kaya ang best man nito sa kasal ay ang best friend nitong si Carl.Present lahat ng mga kamag-anak at kaibigan nito.Sa side ko naman ay ganundin.Family and friends lang din ang imbitado.My wedding might not be as grand as every girls dream wedding but for me,it was the best wedding ever!First meeting ko na ang araw ding iyon with Andrei's parent and fortunately,they liked me.Sa mismong wedding na rin namin nag-bonding ang family ni Andrei at family ko which makes me really happy.Everything is so perfect...A picture of happiness...