*Nazlı*
Selin gittikten sonra soğuk bir su içiyorum kendime gelmek için. Arkamdan Savaş geliyor.
Yerinde duramıyor meraktan, endişeden. Belli ediyor.
"Nazlı anlatsan artık? Ortalık darmadağın. Hiçbir şey bilmiyorum."
"Hangi birini anlatayım Savaş sen söyle? Ali ve Selin'in bizi salak yerine koymasını mı?Melisa'nın karşıma çıkmasını mı? En önemlisi de beni tehdit etmesini mi?"
Ne diyeceğini şaşırıyor. Melisa deyince yüzü değişiyor hemen. Beklediğim bir şey bu,aynı zamanda korktuğum. Gözlerim doluyor.
"Savaş sen de gerçekleri görüyorsun. Melisa gerçeğinin hepimiz farkındayız. Ama beklemiyordum böyle bir şeyi."
"Ben bekliyor muydum sence Nazlı? Şu konumda senin yanındayken, mutluyken, ortaya çıkması en son istediğim şeydi."
Onun da gözleri doluyor. Gözyaşlarımı içime atıyorum. Soğukkanlı olmam lazım. Melisa'nın Savaş'a zarar vermesini seyretmeyeceğim.
"Bak bir geçmişiniz var. Biliyorum ve farkındayım. Ama seni üzdüğünü, kırdığını da biliyorum. Buna rağmen hala karşıma geçmiş 'Savaş benim.' edasıyla konuşuyor. Ben buna göz yumamam Savaş. " Susuyorum bir an. Belki de o Melisa'yı isteyecek. Gerçekten ona yeniden aşık olacak belki de,görünce yine sevecek. Devam ediyorum konuşmaya.
"Melisa'ya bir şeyler besliyorsan o başka. Çekilirim ben aranızdan. Bana bunu dürüst bir şekilde söyle."
Kaşlarını çatıyor. Kızdığını anlıyorum.
"Geçmişi bıraktım ben. Şu anı yaşıyorum seninle,el ele." Elimi tutup sıkıyor.
"Mutluluğumu bozmaya niyetim yok. Ne terk edilmeye gücüm,ne de sevgisizliğe takatim var."
*****
*Ali*
Selinler'in evinden çıkıp bizim eve geldiğimizden beri Selin ağlıyor.Ne onu yatıştırabiliyorum ne de durumu düzeltmek için bir şey yapabiliyorum.Salonun ortasında volta atarken kapı hızla vuruluyor.Yüzleşme vakti geliyor sanırım.Ben kapıyı açmaya giderken Selin peşimden geliyor.
Kapıyı açtığımda öfkeden yumruk yaptığı ellerle bana sinirli bakan Savaş'ı ve arkasında olay çıkmasına karşı onu tutmayı bekleyen Nazlı'yı görüyorum.Savaş yavaş yavaş içeri girerken Nazlı da arkasından geliyor.Selin ve ben geri geri giderken salonda buluyoruz kendimizi.
"Biliyor muydun sen de?" diyor sinirle bakarak.
"Savaş,abi sakinleş biraz.Öyle konuşalım."
Savaş yan tarafa bakıp sinirle gülüyor.Sonra gülüşü öfkeli bakışlara dönüyor ve evi inletecek derecede bağırıyor.
"Biliyor muydun dedim sana!"
Yapacak başka bir şey olmadığını fark ederken olacak şeylerden dolayı gözlerimi kapatıyorum ve konuşuyorum.
"Biliyordum."
Bu sefer uzun uzun kahkaha atıyor.Sonra ciddileşiyor ve doğrudan gözlerime bakıyor.Gözlerinin dolduğunu görebiliyorum.
"Bu bana attığın kaçıncı kazık Ali? Kaçıncı?!"
Sözleriyle gözlerimin dolduğunu hissediyorum. "Savaş.."
"Ben bir tek sana güvendim o kadar insan arasından.Bir tek sana.Melisa gitti.Suçlandım.Dedim ki bir tek Ali inanır bana.Annem bile inanmasa Ali inanır dedim.Sen ne yaptın?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gitti Gider
Teen Fiction*Selin'den* "Öpersen geçer." "Oldu Ali.Uf mu oldu diye de ağlayayım mı başında?" Hala yavru köpek bakışlarıyla bakmaya devam ederken kıyamıyorum ona. "Gel başımın belası gel." diyerek iki dolabın arasına sürüklüyorum onu.İyi ki herkes derste şuan. A...
