Gitti Gider

27.Bölüm - Vazgeçme gönül,vazgeçme.

*Savaş*

Eve gelir gelmez ilk yaptığım sandalyenin birisini alıp devirmek oluyor.

"Allah kahretsin! Ne halt yedik lan biz!" diyorum sinirle. Sinirliyim ama kendime. Yaptığım salaklığa sinirliyim.

"Sakin ol demeyeceğim çünkü şu an ben bile seni öldürebilirim." diyor Ali kendini koltuğa bırakırken.

"Ne bok yiyeceğim şimdi? Nasıl affetireceğim kendimi Nazlı'ya? Yaptıklarımın izlerini nasıl sileceğim?!" Masanın üstündekileri yere fırlatırken, hala sinirim geçmiyor. Ali durumun ciddi olduğunu kavramışçasına koltuktan kalkarak önüme geçiyor.

"Evet bir eşeklik yaptın, yaptık. Ama böyle kırıp dökerek mi onaracağız kızların kalbini lan? Böyle mi olur? Kendine gel, bir şeyler düşünmemiz lazım."

"Ne yapacağız olum? Selin neyse, bir şekilde affeder belki ama ya Nazlı? Ulan kıza el kaldırdım resmen!"

"O kaldırdığın elle de önce kızın kalbini onaracak sonra da tek tek o gözyaşlarını sileceksin Savaş efendi. Başka yolu yok." Tekrar koltuğa geçerken, eliyle karşısını gösteriyor.

"Hadi otur, onarmamız gereken iki kalp var kuzen." Başımla onaylayarak karşısına geçiyorum.

Hissettiğim kendime olan sinir beni bir an bile yalnız bırakmazken, bunun yanına bir de kızların bizi affedip affetmeyeceği korkusu ekleniyor. Belki de en büyüğü, kaybetme korkusu.

*****

*Ali*
Sabah hazırlandıktan sonra kitaplarımı alıp salona geçiyorum.

"Günaydın kardeşim,kahvaltı hazır gel."

Kitapları koltuğa atıp Savaş'ı alkışlıyorum. "Bravo,hakikaten bravo yani.Nazlı orada perişan,benim gözüme uyku girmemiş,kendimi nasıl affettireceğimi düşünüyorum. Sen ye kuzen ya,bak domates de ye."

"Ne yapayım Ali? Ben uyudum sanki."

Kitapları alıp ceketimi giyiyorum. "Onu bunu bilmem.Ben kendimi affettirmeye gidiyorum.Sen de düşün bir şeyler."

Kapıyı kapatıp planım için ilk adımı yapmak için apartmandan çıkıyorum.

*****

Saatlerdir Selin'in çağıracağı taksiyi bekliyorum. Taksici amcalarla oturmuş çay içip ülkenin haline yanıyoruz. Sonunda Osman Abi sesleniyor.

"Ali senin kız çağırdı taksi.Hadi git bakalım."

Taksinin anahtarını alıp benim arabanınkini bırakıyorum. "Al abi.Bir şey olursa benim araba senindir."

"Ne olacak oğlum? Hadi kız bekliyor git."

Taksiye binip şapka ve gözlükleri takıyorum.Selin öne otursun diye arka koltuğa boş boş şeyler yığıyorum.Apartmanın önüne gelince arka koltuğa bakıyor,sonra yan tarafa geçip kapıyı açıyor. Günlerdir özlediğim kokusu tüm arabayı kaplıyor. Arabayı mahallenin ara sokağına çekip durduruyorum. Telefonundan başını kaldırıp etrafa bakıyor.

"Ne oldu,niye durduk?"

Gözlüğü ve şapkayı çıkarıp kapıyı kilitliyorum.Kilitleme sesini duyunca başını bana çeviriyor.

"Ali ne yapıyorsun sen?! Çok korktum."

"Niye ki? Benim işte."

"Başka biri kitledi sandım.Senin olduğunu tahmin edemezdim,kusura bakma."