*Nazlı*
Sabah gözlerimi cama vuran yağmur sesleri ile açıyorum. İki gün önce köyden dönmemize rağmen, İstanbul'daki bu monoton ve yorucu hayat tam gaz devam ediyor. Okul, ev, vizeler derken bir de nişan hazırlıkları başlıyor tabii. Ama şu an üstümde yaşadığım en büyük yük, anneme hâlâ bu evlilik olayını söylememiş olmam. Dahası, nişanın yaklaştığının bile farkında değil kadın! Hızla yataktan kalkarak sıcak bir duş alıyorum ve ardından giyinerek mutfağa giriyorum.
Beni masa hazırlayan Savaş, krep yapmaya çalışan Selin ve Selin'in saçlarıyla fazla haşır neşir bir Ali karşılamasını beklemiyorum tabii ki.
"Bugün doğum günüm falan mı benim?"
"Doğum günün olsa sence ben burada krep yapmaya çalışıyor olur muyum Nazlı?" Selin tabii ki haklı bir konuya parmak basıyor.
"Ee o zaman?" diyorum masaya konan salatalıklardan bir tanesini alırken.
"Bundan sonra seni zorlu bir koşuşturmaca bekleyeceği için bir sürpriz yapalım dedik," diyor Ali sandalyelerden birine otururken.
"O koşuşturmaca beni de bekliyor olacak ama ben de burada masa hazırlıyorum yani," diyor Savaş Ali'ye karşılık.
"Sen sus, damatlar konuşamaz." Savaş bu Sefer Selin'e gözlerini deviriyor. Gülerek ben de sofraya oturuyorum. Selin de çayları koyarak oturuyor.
"Ee konuşamadın değil mi hâlâ annemle?" diyor Selin. Aslında bunu o da halledebilir ama hâlâ araları limoni olduğu için karışamıyor, biliyorum.
"Hayır ama bugün aramam gerek." Anında yan taraftan telefonumu alarak elime tutuşturuyor.
"Geciktirme işte, yap artık şunu!"
"Böyle bir şeyi telefonda söylemek sizce ne kadar doğru?"
"İstersen İzmir'e gidip söyleyelim Nazlı." diyor Ali.
"Valla mı?"
"Sabah sabah beyin hücreleri çalışmıyor, boş verin siz." diyor Selin tabağındaki zeytinin biriyle uğraşırken.
"Tamam arayayım ben o zaman." Annemin numarasını bularak aramayı yapıyorum. Üçüncü çalışta açıyor.
"Annelerin en güzeli!" Selin ağzıyla yalaka derken, Savaş ve Ali gülüyor.
"Güzelim, nasılsın bakayım?"
"İyiyim ben, asıl sen nasılsın? Peri nasıl?"
"Biz iyiyiz de sen iyi olduğuna emin misin Nazlı'cım?" diyor endişeyle.
"İyiyim annecim, onu nereden çıkardın?"
"Heyecanlı ve hızlı konuşuyorsun da ondan Nazlı." Bingo. Evet, anneler her şeyi bilir.
"O kadar belli oluyor mu ya?"
"Çıkar hadi ağzındaki baklayı." Derin bir nefes alıyorum. Üç çift göz bana dikkatle bakıyor.
"Savaş'ı biliyorsun anne.." Konuya giriş biçimime Selin gözlerini devirirken, Ali gülmemek için zor duruyor. Savaş ise masada duran elimi tutarak destek vermeye çalışıyor.
"Evleniyor falan mısınız siz?" Gözlerim anında irileşiyor. Bunu nereden anladı bu kadın?
"Hayır! Yani evet ama hayır! Ay anne, nereden çıkardın bunu sen?" Yaptığım telaşla sofradan kalkarak mutfakta volta atmaya başlıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gitti Gider
Teen Fiction*Selin'den* "Öpersen geçer." "Oldu Ali.Uf mu oldu diye de ağlayayım mı başında?" Hala yavru köpek bakışlarıyla bakmaya devam ederken kıyamıyorum ona. "Gel başımın belası gel." diyerek iki dolabın arasına sürüklüyorum onu.İyi ki herkes derste şuan. A...
