Gitti Gider

2.Bölüm- Birden Fazla Hayal Kırıklığı

Bölümden önce çok kısa bir duyuru yapmak istedik.Bu hikayeyi dört kişi yazıyoruz ve gerçekten çok emek veriyoruz.O yüzden bölümü okuduktan sonra tek bir tuşa basmanız çok zor bir şey değil,değil mi? Fikirlerinizi de yorum olarak paylaşabilirsiniz.Şimdiden okuyan ve beğenen herkese çok teşekkürler.Keyifli okumalaaaar.

                                                      

*Selin*

Evin önüne geldiğimizde hepimizde bir tedirginlik başlıyor.Çünkü biliyoruz,büyük bir sorgulama bekliyor bizi.Arabadan indikten sonra yavaş adımlarla yürüyoruz,hizmetçimiz kapıyı açıyor bize.

"Hoş geldiniz,Haluk Bey hepinizi salonda bekliyor." Birbirimize tedirgince bakıyoruz.

Yavaş adımlarla salona iniyoruz ve bize öfkeyle bakan Mertoğlu Ailesi'yle karşılaşıyoruz.

Annemin bize olan "Sizi birazdan çiğ çiğ yiyeceğim." bakışlarını,Haluk Abi'nin öfkeden koyulaşan gözlerini ve Rana Hanım'ın ifadesiz suratını inceliyoruz bir süre.Galiba aralarında en tırsmış durumda olan kişi benim.Ali dimdik bir şekilde gözlerini bile kırpmadan babasına bakıyor.Nazlı ise yaptığı her şeyin arkasında olduğunu gösterir biçimde çatık kaşlarıyla annemize bakıyor.Hiç pişman olmadığı belli.Ki ben de pişman değilim.Ama olacaklar beni ürkütmüyor değil.

Haluk Abi,Nazlı ve bana doğru dönüyor,sakin ama sinirli bir ses tonuyla soruyor."Savaş nerede?"

"Bi-bilmiyorum." Korkudan kekelediğimi fark edince şaşırıyorum.

Bu kez Ali'ye dönerek hırslı ve yüksek bir ses tonuyla soruyor."Savaş nerede?!"

Ali soruyu yanıtsız bırakıyor,merdivenlere yönelmek üzere arkasını dönüyor.

"Ali." Haluk Abi'nin sesiyle olduğu yerde babasına dönüyor.

Ne oluyorsa bir-iki saniye içerisinde oluyor.Haluk Abi'nin attığı tokat salonu yankılatırken,ardından benim çığlığım resmen evi inletiyor.Ki korkudan bayılacak durumda olan kişi bir tek ben değilim.Nazlı'nın kolumu sıkan elini hissediyorum.

Ali tam babasının üzerine yürüyeceği anda Rana Hanım bağırıyor. "Ali,çabuk yukarı!"

Ali'nin salondan koşar adımlarla çıkmasından sonra ben de girdiğim şoktan çıkıyorum.

"Haluk Abi,ne yaptın sen?!" diye istemsizce bağırıyorum.

"Selin,sen karışmıyorsun!" Annemin öfkeli sesine karşılık susuyorum.Çünkü biliyorum ki susmazsam,her şey daha da kötü olacak.

Hızla ben de merdivenlerden çıkıyorum,Nazlı da arkamdan geliyor.Kapıyı tıklatıyorum.Ses gelmiyor. "Ali,gireyim mi?"

Yine ses gelmiyor.Ben de yürek yemişim gibi bir cesaretle giriyorum odasına.Elindeki kıyafetleri küçük bir bavula tıkıştıran Ali'yi görüyorum.

"Ne yapıyorsun Ali?!"

"Daha sonra Selin,daha sonra."

Hızla bavulunu alarak odadan çıkıyor.Ondan hızlı davranarak önüne geçiyorum.

"Çekil önümden Selin."

"Çekilmiyorum."

Hiçbir şey söylemiyor,kolumdan ittirip yanımdan geçip gidiyor.Kolumun acısıyla beraber peşinden gidiyorum.Ama o arabasına atlayıp uzaklaşıyor bile.Bense kolumdaki acı ve hayal kırıklığımla beraber arabanın arkasından bakıyorum sadece.