Gitti Gider

21.Bölüm - Bitmek Bilmeyen Gece

*Nazlı*

Sabah güneşin odamı aydınlatmasıyla uyanıyorum. Saate baktığımda da erken kalktığımı fark ediyorum. Paçaları yere değen pijamam ve pofuduk terliklerimle Selin uyanmış mı ona bakmaya gidiyorum. Kapının aralığından baktığımda Ali'yi görüyorum ilk.

Acaba Ali ve Savaş'ın evinde miyim diye tereddüt ettiğimden etrafıma bir daha göz gezdiriyorum. İçeriye iyice bakınca hemen yanında Selin'i buluyorum. Sabah sabah ne bu cilveleşmeler yani?

"Tövbe, tövbe."

Salona gittiğimde telefonuma mesaj geliyor.

'Şu an seni görsem de günüm mü aydınlansa?'

Düşünün ki şu an Nazlı Yılmaz sabah gülümseyebiliyor ve enerjiyle dolup taşabiliyor. Demek ki neymiş,hiçbir şey imkansız değilmiş.

Ne de olsa kimse görmez diye pijamamla Savaşlar'a gitmeye karar veriyorum. Ali Bey de bizim eve daha doğrusu 'Selin'in odasına' tünediği için daha bir rahatım.

Dairemizden çıkıp karşı kapıyı tıklattığım tam o anda yerimden sıçrıyorum.

Yöneticimiz!

Sabah sabah o iğrenç tiz ve hesap sorar sesi duymak lisedeki müdür yardımcıma yapmak istediğim tüm işkenceleri aklıma getiriyor.

"Günaydın Nazlı Hanım." Hanımı vurguluyor. İma yapmazsa hatrım kalır çünkü.

"Sizin de şu akrabalık ilişkilerinize hayranım! Sahiden kardeş olsanız bu kadar olur."

Benim kafamda voltajı yüksek şimşekler çakarken kapı açılıyor ve bohem kafasını kapı aralığından çıkarıyor.

"Kardeşim olsa bu kadar sevmem abi."

Savaş'ın haline gülerken ima ettiği şeyi anlayınca yöneticinin bir şeylere uyanmaması için dua etmeye başlıyorum. Geç kalıyorum galiba.

"Haluk Bey de çok seviniyordur bu ilişkinize eminim. Yani kardeşliğinize."

Onun çıkardığı tiz sesi örnek alarak gülüşüyoruz Savaş'la.

"Gel kardeşim Nazlı'cım. Çaylar soğudu. İzin verirseniz kahvaltı yapalım biz."

Anlık bir gülüş attıktan sonra kapıdan içeri giriyorum ve kapatıyorum suratına kapıyı. Meymenetsiz! Hemen arar şimdi Haluk kişisini.

*****

"Getir formanı ütüleyeyim bari."

"Hallettim onu ben."

"Gizli romantikten sonra gizli ev kadını imajı. Şaşırtıyorsun Mertoğlu Savaş."

Koltuğa oturmuş gülüşürken kafama bir adet yastık yiyorum.

"Fena basıldık yalnız. Ali ve Selin'i uyaralım da dikkatli olsunlar. Onlar apartman ortasında da işlerini hallederler. Görürlerse ülke değiştirmek zorunda kalırız."

Karşılaştığımızdan beri bunu düşünüyorum aslında. Son zamanlarda baya rahattık ve bunun bize kötü bir dönüşü olmaz umarım.

"Ya sen düşünmesene bunu.Maçına odaklan."

"Maç kolay ya."

Kaşım kalkıyor hemen. "Yine mi iddialıyız?"