Despicable's Charm

DC-55

CHAPTER 55.

Hindi ko magawang idilat ang mga mata 'ko. It's heavy. It's like I've been crying for years. Dahan dahan 'ko itong minulat ang mga mata 'ko at namataan agad si Prime sa gilid 'ko. Where am I? Bakit... Oh my god.

Napahawak agad ako sa tiyan 'ko. It's flat. Don't tell me.....

"Prime.." Mahina 'kong tawag sakanya. Agad niya akong tinignan. His eyes were swollen and reddish. He sighed heavily.. "Kamusta ang bata?"

Nagiwas siya ng tingin sa akin, he sighed again, "Just rest, Charm."

"Prime! Sagutin mo ako!" Nagsisimula na akong kabahan. No! Hindi pwede! Ayaw kong paniwalaan ang mga pumapasok sa isip ko ngayon!

"Our baby is a girl." Mas lalo siyang nagiwas ng tingin. Hindi niya ba gusto ang kasarian ng anak namin?

I sighed hard. Muntik na! Akala ko kung ano na.... "Hindi ka ba masaya sa magiging unica hija natin?"

"But... S-she's g-one." Hindi ko inasahan ang biglang pag break down niya.

.........

Feeling 'ko ay binagsakan ako ng milyong semento sa buong katawan 'ko. Nanikip ang dibdib 'ko at nagunahan sa pagpatak ang luha 'ko.

Hindi ko matanggap. I tried my best to protect my baby! I tried my best not to stress myself from all of this bullshits! Pero ang Lorna na iyon! Because of her! Putangina!

Parang tinutusok ang puso 'ko sa sobrang sakit. Bakit? Wala akong masabi... Sobrang sakit. Sobra sobra. Pakiramdam 'ko mabubuhay ako habang patay ako. Gets niyo? Hindi. Hindi dah hindi niyo pa naramdaman mawalan ng anak! Putangina!

Hindi ko matanggap.... Shit. Wala akong ibang masabi kung hindi ang.... Sakit.

Napatulala na lang ako habang umiiyak. Why? Why does it have to be my daughter? Why?

"Charm... I tried to save our baby-"

"H-hindi mo kasalanan, Prime. It's my fault."

"No no.. Charm please don't blame yourself-"

"Wala akong kwentang ina at asawa."

"Charm please... Hindi natin ginusto ang nangyari.. Wait, what happened exactly? Bakit basa ang buhok mo?"

Sumukip lalo ang dibdib 'ko dahil naalala ko ang pagmamaltrato sa akin ni Nanay Lorna. I hope she's happy that she got what she wanted. Ang mawala ako.

Coz... I'm definitely leaving Prime. Wala na siyang responsibilidad sa akin. He should stick with his Father's plan. I need space. I need time to think.

Hindi kami healthy ni Prime sa isa't isa. I need to be mature for him.

"Ibalik mo ako ng Maynila. I will continue my workshops. I'll work for myself. Prime, I think it's time for us to-"

"To? To what? What?!" Nabasa niya siguro ang isip 'ko. And yes, you're right.

"Maghiwalay na t-tayo." Diretso 'kong sabi. Madami ng napapahamak at nadadamay dahil sa atin. Worst it, our families are involved. Yung mga kapatid mo na wala pang muwang sa lahat ng nangyayari." I sighed. "Marry her. Have kids with her. Love her. Help your father. Ganon dapat ang mangyayari kung hindi lang ako dumating... Right?"

"You're not breaking up with me, Charm..."

I smiled, bitterly. "I am."

"Hindi! Ayoko! Hindi pwede! Putangina!" Sa loob ng 4 months na pagsasama namin, ngayon ko lang siyang narinig magmura ng tagalog. "Hindi Charm! Hindi ako papayag!"

"Sa gusto mo't sa ayaw mo, makikipaghiway ako."

"Charm... No. Please... Please 'wag...."

"You broke up with me before when you saw Hades kissed my nose. Diba? Ganun kababaw, nakipag break ka. Kung hindi pa siguro ako muntik mamatay, hindi mo ako babalikan." Napanganga siya sa lahat ng sinabi 'ko. "At ngayon, nawalan ako ng anak, nadamay ang pamilya 'ko, nagkaroon ng mabigat na problema ang pamilya mo... I think that's a valid reason. Maghiwalay na tayo."

"No please... Nag makakaawa ako." Lumuhod siya habang niyayakap ang mga tuhod 'ko.

Sobrang sakit makita siya na nagmamakaawa at umiiyak.

"Kailangan muna natin ayusin ang lahat Prime, bago maging tayo-"

"Fuck yes! I am fixing everything! I am trying so hard to win the case! Please... Magpapakamatay ako kapag tinototoo mo 'to... I mean it!"

"Don't scare me! Mature kang lalaki and you'll never do that."

"Don't make me prove you that I canbe the most immature man just to stand on my own words..."

Kahit na sobrang natakot ako sa sinabi niya.... "No." He'll never do that. Wouldn't he?

"Charm... Nagmamakaawa ako. I'll make up everything to you. Please. 'Wag lang 'to. Cause I swear to God I can't live without you!"

Onti-onting lumambot ang puso 'ko sa pagsuyo niya... Pero mashado ng madaming nadamay. Ayaw ko umabot sa point na madamay sila Mama at makatanggap ng death threat mula sa mga Tuazon.

"Nakaya mong mabuhay ng 20 years nang wala ako." Matigas na sabi 'ko.

"No! I met you 9 years ago! Binuhay mo ako, Charm."

"Huh?"

Tumayo siya at hinawakan ang magkabilang braso 'ko... "The kids doing the pinky swear. The little guy who called the girl theft and stupid. The little guy asking for a commitment to the little girl."

Biglang nagflashback sa akin ang vision ng dalawang bata. Itong scenario.... Parang nangyari na ito noon pero hindi ko matandaan.

"Prime MAASIMo Yuchengco.... Remember?"

"Bakit maasimo? Ang pangit naman ng pangalan mo! Sakin tignan mo... Charlemagne Kailey Dawn."

"Stupid. It's Maximo."

Wala pa din akong maalala. Nabobosesan ko lang ang dalawang bata pero hindi ko alam kung sino ang mayari ng boses...

"Charm, it's us..."

Binibiro naman ata ako nito ni Prime para lang hindi ko siya hiwalayan!

"Whatever! Maghihiwalay padin tayo!"

"Damn it! Hindi naba talaga magbabago isip mo?"

Napatitig ako ng matagal sakanya. Maniwala ka Prime, ayaw 'ko. Ayaw ko talaga. Pero kailangan.. Kailangan kasi masyado na tayong toxic sa isa't isa. Madami ng madadamay.

"H-hindi na."

Yung lungkot at pagmamakaawa niya kanina, napalitan ng galit. Nilayo niya yung kamay niya sa akin na parang napaso siya.

"Okay. Goodbye, then."

Bakit kung kailan bumitaw na siya saka ako nagsisi? Panindigan ko ito. Be mature, Charm. Para kapag nagkita kami ulit, maybe... Just maybe I already deserve him.