BestFriend Tragedy [Completed]

Chapter 44.1

SHERRIE’s POV:

 

Hindi ako makamove on sa nagiing conference call namin kagabi!!!! >////< Hindi ko maintindihan kung ano ba tong nararamdaman ko. Basta! Naiinis ako sa naging call na yun, kung kanino, hindi ko alam kung kay Tyrone o kay Chin. Inis naman kasi! Kung bakit kinonference call ko ba ang dalawang yun, eto tuloy ako…

“good morning Sherrie!,” bati sa’kin ni Chin. Nandito kasi ako sa may hallway, hinihintay si Marsha. Isa pa naman ang isang yun. Tsk!!!

“thank you sa conference call.”

“wala yun no,” sabay ngiti sa kanya, wala nga ba?

“Yhum!,” tawag ni Tyrone sa yhum n’yang si Chinchin, “snacks mo, baka kasi lunch na kita masabayan,may try-out ulit e,” binili ba ni Tyrone ng snacks si Chin? Baka naman ibinili lang? Pero bakit ang ngiti nilang dalawa? Tsk! Iniiwas ko na lang ang tingin sa kanilang dalawa.

“ay sayang naman, hindi ko makakasabay si yhum *pouts*,” narinig kong sinabi ni Chin, ang isang to naman napakapakipot, kunyari pang ayaw, tuwang-tuwa naman. >___<

“sabay na lang ulit tayo pauwi ha? Yung GTKM ko, kaw na rin lang muna ang magpost, hahahaha,” narinig kong sinabi ni Tyrone sa Chin n’ya. Ang paeffect naman ng isang yun =____=.

“hai! Yhum, ingat ka ha? Yung snacks mo wag kalimutan,” sabi ni Chin, okey edi kayo na ang sweet >///<

“ay ang sweet naman ng magbestfriends na to,” lumingon ako at nakita ko na naman kung sino. Tsk, kailangang ulitin Marsha? >___<

“hello Bebe! Hi guys!,” bati ni Marsha, bebehin mo ang mukha mo.

“good morning Em-em,” bati naman ni Chin, “ang saya ng conference call natin, hahahaha.”

“oo nga e, ang sweet n’yo ngang dalawa,” sabat ko naman, ano ba to?  Pretender lang ang peg?

Ngumiti lang si Chin, pero si Tyrone, namula sa sinabi ko =______=. Okey.

“ganun talaga kapag magbestfriend Sherrie ^______^,” sabi n’ya at tumunog na naman ang KJ na bell.

Kanya-kanya ng sulputan sa kani-kanilang klase.

English ang subject namin ngayon at magkaklase kaming tatlo, ako,si Chin at saka si Bebe Marsha. Wala sa klase ang isip ko, parang lumilipad e, hay! Ewan ko ba naguguluhan ako. Umiiral ang inferiority ko!!! nakakainis.

“Ms. Andal,” nagulat ako kasi bigla akong tinawag ng professor namin, “ what is the subjective complement in the sentence?”