KÖTÜ KIZ

37. Bölüm

Hatırlatma...

- Aslı'nın Ağzından-

Telefonu çıkarıp Beste'yi aradığımda adamlar zorla kapıyı açmış silahlarıyla da güzelim arabamın camlarını indirmişlerdi! Çığlık atıp birine topuklu ayakkabımla tekme attığımda bana tokat atmıştı.

Yanağımı tutarak dengemi sabitleyemeyip yere düştüğümde art arda inen tekmeyle acıyla inleyip karnımı tuttum. Ah canım çok acıyordu. Gözlerimin kararmasıyla kendimi karanlığın kollarına bırakıp gözlerimi yumdum.

Acıdan inleyerek uyandığımda küçük bir odada olduğumu fark etmemle suratımı buruşturdum. Duvardan destek alıp kalmaya çalıştığımda kalkamayıp yere sanırım kartonun üzerine attım bedenimi.

Şerefsizler karnıma tekme atmışlardı. En son Berk'in Beste'yi aradığını hatırlıyordum. Beste'nin benimle yer değiştireceğini ise yarım yamalak duymuştum. Oflayıp gözlerimi yumduğumda aklıma yine Enes geldi.

Enes... onu sadece Beste'nin yarım yamalak anlatmasıyla tanıyordum. Eğlenceli olduğundan bahsetmişti Beste ama sadece eğlenceli olmamakla birlikte yakışıklıydı da hani. Kendi düşüncelerime kıkırdarken karnıma sancının girmesiyle nerede ve ne durumda olduğumu idrak edip yüzümdeki sırıtmayı sildim.

Enes'i düşünmek yerine buradan nasıl kaçacağımı düşünmem lazımdı sanırım. Zorda olsa duvardan destek alarak ayağa kalktığımda karnıma giren sancıları umursamayıp güçlü olmayı hedefledim.

Ne olursa olsun ben Beste Hancızadeoğlu'nun arkadaşıydım ve onunla birlikte kendimi de bu bok çukurundan kurtarmam lazımdı.

*******

Telefonu yere fırlatıp bedenimi duvardan yere doğru kaydırdım. Aslı... onu koruyamamıştım. Ona sahip çıkamamıştım. Ona boktan görevler verip hayatını tehlikeye atmıştım. Neden Berk! Neden Aslı? Büyük ve boş depo benim çığlıklarımla yankılanırken tek düşündüğüm gözlerimin önüne gelen kesit kesit Aslı'nın konuşmalarıydı.

Onu dövmüşlerdi. Şerefsizler! Kafamı iki yana salladım hızla. Dövemezlerdi onu. O benim tek arkadaşım güç kaynağım, zaafımdı. Yanımda duran ailemin yerine koyduğum olmayan kız kardeşimdi o benim.

Boş depoda bir çığlık daha atıp sinirden akan göz yaşlarımı tutmayıp akmalarına izin verdim. Bu seferki çığlıklar ve haykırışlar sesliydi. Kaldıramıyordum sanırım. Kaldıramıyordum bu hayatı! Neden Allah'ım? Neden ben? Neden anne? Neden baba? Neden kızınıza yardım etmiyorsunuz? Sokakta mı buldunuz beni? Sıçayım böyle ebeveyinlere güçlüyüm lan ben!

Güçlüydüm yani o da Aslı'ylaydı. Ah be kızım bu boktan hayatıma burnunu sokup neden arkadaş oldun benimle? Neden acılarımı paylaşıp mutlu ettin beni? Neden Aslı! Hepsi senin yüzünden. Yanımda olmayacaktın. Gelmeyecektin işte uzak duracaktın benden.

Hızla göz yaşlarımı titreyen ellerimle silip ayağa aniden kalktım. Bi salağı kurtarmam lazımdı. Geç olmadan hemde. Bana hızla adımlarla yaklaşan Ateş'e tekme savurup acıdan inlemesini göz yumduktan sonra Alexa'ya baktım.

Sürtük!

Hepsi senin yüzünden.

Yumruklarımı sıkıp Alexa'yı kum torbası olarak kullanırken, yaralanan elimi önemsemeyip daha sert vurdum. Her vuruşumda ağlaması artan Alexa'yı gördükçe neşem artıyordu sanki.