KÖTÜ KIZ

38. Bölüm

Hatırlatma...

Bilgin'e bakmadan sessizce odadan çıktım. Benim çıktığımı gören sekreter saygıyla ayağa kalkıp selam verdi. Ona bakmayıp dümdüz yürüyüp asansörü çağırdım. Bilgin'in beni çağırmasıyla arkamı dönüp ona baktım. Koştuğundan hızlı nefes alıyordu. Kendisini dizginlediğinde nefret ettiğim şeyleri söyledi.

"Babamın sana öyle bir şey imzalatacağını bilmiyordum. " dediğinde arkamı dönüp gelen asansörün kapılarının açılmasını beklerken son cümlemi kurup asansöre bindim.

"Bir kardeşimin olmasını çok istiyordum küçükken. Yalnız olmam diye düşünüyordum ama kardeşiminde diğerlerinden farkı yokmuş. O da üzüyormuş."

*******

Asansörden yankılanan 'Bip' sesiyle kapılar iki yana açıldı. Ellerimi şortumun cebine koyarak yürüdüm. Bilgin'i kafaya takmamalıydım. Ben ne acılar görmüş geçirmiş bi kızdım. Hayatıma bodozlama dalıp kendini sevdiren, esprileriyle yeri geldiğince güldüren, beni koruyan ikizimi için mi üzülecektim?

Ah sanırım üzülecektim. Ne kadar Kötü Kız imajı çizsede görüntüm benimde bir kalbim en önemlisi ise hormonlarım vardı. Dönen kapıdan da geçtikten sonra siyah motoruma doğru ilerledim. Siyah kaskımı kafama geçirip evime doğru tam gaz sürdüm. Bakalım Melek Hanım beni özlemiş miydi?

İstanbul'da her zamanki gibi trafik yoğun olduğundan oflayıp kaskın pencerelerini açtım. En azından yüzüme hava girmeliydi bu ne böyle her yeri kapalı! Kırmızı ışıkta beklerken gözlerim aynadan arkadaki arabaya takıldı. Yarım saattir arkamda olmaları pek doğal bir şey değildi.

Ah Allah'ım bu kim? Yine kimin boktan oyunlarıyla uğraşacağım yemin ederim çok merak ediyorum.

Yeşil ışığın yanmasıyla gazı kökleyip arabaları sollayarak önlerine geçtim. İzimi kaybettirmem lazımdı. Dikiz aynasından yine arkaya baktığımda kurtulduğumu fark ettim. Salaklar gözlerinden kaçırmıştı beni. Ufak çaplı bir kahkaha atarken iki yanımdan gavazaki sesi duymamla şaşkınca motorlara baktım.

Ne oluyor lan!

Motorların ikisi beni sıkıştırmaya çalışınca şoktan çıkıp gaza iyice abandım. Ne yapmaya çalışıyordu bu ibneler? Sol tarafta olan motorcuya bakarken sağ taraftan büyük bir darbenin gelmesiyle motor kontrolden çıkıp yolun kenarına doğru devrildi. Kafam ise kaldırımla buluşunca omuzlarımın ve kalçamın sızlamasıyla inledim.

Ben Beste Hancızadeoğlu motordan devrilmiştim!

Ben yerde acılar çekerken motorcular durmuş yavaş adımlarla bana doğru yaklaşıyordu. İkisinin de kafasında kask olduğundan yüzleri pek görünmüyordu. Bacaklarımı kıpırdatmaya çalışırken motorun bacağımın üzerini düştüğünü yeni yeni hissediyordum ve bu his bacağımı zangır zangır sızlatmaktan başka bir bok yapmıyordu.

Ben yerde acılar içinde kıvranırken motorcular yanıma ulaşmış birisi bana doğru eğilmişti bile. Cebinden bir zarf çıkarıp elime tutuşturduktan sonra ayağa kalkıp "Berk Beyin selamı var." Dedikten sonra arkasını dönüp gitti.

Motorcuların gitmesinden bi kaç saniye sonra ismimin bağırılmasıyla kulağımda ince bir sızı hissettim. Ayağımı kıpırdatmayı kesip yerde iki büklüm olan bedenimin çaresizce acılar çekmesini hissederken bu sefer adımı daha güçlü bir şekilde söylemişti her kimse eğer.