KÖTÜ KIZ

41. Bölüm -SEZON FİNALİ-

Hatırlatma...

Arkadan bizimkilerin yaklaşmasıyla sert bir şekilde Alexa'ya baktım. Hepsi bu kaltak yüzündendi. Bilgin'in tedirgin suratıyla karşılaştığımda kafamı aşağı yukarıya salladım kollarındaki Alexa'yı bırakması için.Bilgin'in Alexa'yı bırakmasıyla güçlü iki el kollarıma soğuk metali geçirmişti.

Salak saçma sırıtan Berk'e dönüp "Ee şimdi ne olacak?" Dediğimde hızla silahını çıkarıp Aslı'ya doğrulttu. Gitmeye çalışsamda güçlü kollar buna mani olmuş silahın patlamasına kısmen de olsa izin vermişti.

Berk'in "Bu olacaktı." Demesiyle bir kere daha ölmek istedim. Kaçıncı isteyişim bende kestiremiyordum artık.

******

Acı.. Tutkudan daha haz veriyor, yüreği yıkıyordu. Yanan yürek toplar mıydı bedeni? Bedeni eski huzura kavuşturur muydu? Yürek yarası intikamla geçerdi.. Benim yürek yaram gibi. İntikam aldıkça kendimin farkına vardım ama ben bu oyuna kendimi çok kaptırdım. Kaptırırken de kaybettim..

Aslı'yı... Can dostumu. Kardeşimi. Hayatta beni yarı yolda bırakmayan insanı kaybediyordum.. Belkide kaybetmiştim kim bilir?

Göz yaşlarıma mani olamıyordum. Akıyoru bu lanet inciler gözlerimden yanağıma süzülülüyordu. Aslı'yı düşündüm. İlk tanışmamızı...

-İlk Tanışma-

Soğuktu sokaklar... Amerika'dan da bu beklenirdi. Karanlık sokaklara bakıp iç geçirdim. Bu sokaklarda elektrik kesintisi hiç durmaz kar diz boyunu geçer geçmez elektrik kesilir daha sonra ise fırtına çıkardı.

Soğuktan kuruyan ellerimi ısıtmak amacıyla, birbirine sürtüp montumun cebine koydum. Azda olsa ısınmıştı. Sokağa baktığımda torbacılardan başka kimse yoktu. Islık çala çala ilerlerken arkamdan adım sesleri duymamla kaşlarımı çatarak adımlarımı yavaşlattım. Adım sesleri daha da artınca ise ara sokak köşesine hızla yürümeye ve hatta koşmaya başladım.

Beni neyin veya kimin beklediğini bilmiyordum ama kötü şeyler olacağına dair içimde bana fısıldayan bir ses ve yüksek kalp atışlarımdan başka bir şey duyamıyordum.

Ara sokak köşesine girip duvardan arkaya gizlice baktım. Kalın vücutların arasındaki cılız beden ilk olarak gözlerime çarpmıştı. Kaşlarımı çatarak daha da iyi baktığımda cılız bedenin sahibini görmemle yumruğumu sıkmam bir oldu.

Çatlak Alexa'dı bu! Karşısına çıksam tehlikede, saklansam korkak olurdum ama ben korkaklığı İstanbul'da deniz kenarındaki o bankta bırakmıştım. Bir daha da dönmeye niyetim olmadığından onlara doğru bir adım attım.

Bu adımın kaderimi değiştireceğini bilmiyordum ama ben o adımı o kaderi bilmeden attım ve beni görmelerini sağladım, sessizliğe damga vuran ıslığımla.

Karanlık ve birbirinden tehlikeli gözler ortaya çıkmamla beni bulmuş ve sert adımlar bana doğru hızlanmıştı. Önden yürüyen Alexa'ya gözlerimi devirdim. Odak noktası olmayı çok seviyordu. Of ne sürtükler vardı.

Bana atılan tokatla gözlerimi kırpıştırarak yana dönen kafamı ağır ağır kaldırdım. Yumruğumu karşımdaki Alexa'ya sallarken karşımdaki adamın özel bölgesine sivri burunlu botumla tekmemi geçirdim. İki adamın kollarımı tutmasıyla vurmayı kesmemiş daha da hırslanmıştım. Adamlardan destek alıp Alexa'ya ve yanındaki adama tekme atarken sert bir şekilde yere düşmemle acıyla inledim.