Miłość Demona

Rozdział IX

Chłód i wiatr. Lekki deszczyk. Kwitnące kwiaty. Drzewa puszczające pąki. Znajomy zapach. Znajomy głos.

- Cześć Luno.
Aż podskoczyłam z przerażenia. Odwróciłam moją głowę do tyłu i ujrzałam znajomy widok.
- Pit?!
- Co się stało?
- Rrzestraszyłeś mnie.
Przeskoczył przez ławkę i siadł koło mnie. Jego pawie oczy. Znowu mogłam je zobaczyć.
- Co u ciebie słychać?
- Wiesz wprowadziłam się do Alex'sa.
- No proszę.
Uniósł brwi i spojrzał się na mnie dosyć dziwnie.
- Mieszka z nami jego dziewczyna Lili.
- Hmm... czyli masz ciekawie.
- No po trochu. Może ty opowiesz mi coś o sobie?
Uśmiechnęłam się lekko.
- Wiesz mam do ciebie kilka pytań.
- Słucham?
- Kim jest Bóg?
Zamurowało mnie... On sobie ze mnie żartuje?...
- Co?...
- Pochodzę z rodziny, w której rodzice nic nie mówili mi o Bogu i nic o nim nie wiem.
Zaczęłam mówić spokojnym głosem, trochę jakbym rozmawiała z dzieckiem.
- Bóg jest to osoba, której wszystko zawdzięczamy.
- Ale jak to?
- Bo wiesz, to on stworzył dla nas świat. On uczynił człowieka istotą rozumną. On chroni nas przed diabłem i demonami.
- Nie on chroni świat przed demonami.
- Posłuchaj jest on wszechmogący, jeżeli w niego uwierzysz...
- Luno nie mówisz mi prawdy.
- Pit ja mówię w to co wierze, czy to jest prawda dowiem się jak umrę.
W oczach chłopaka błysnęła iskra.
- Nie!
Przestraszyłam się... Co się mu stało?...
- Spokojnie, nie zamierzam jeszcze umierać.
Chłopak wstał i chwycił mnie za rękę. Szarpnął do siebie. Znalazłam się w jego ramionach. Trzymały mnie mocno, ale jednocześnie delikatnie.
- Niczego się nie dowiesz. Śmierć jest zła. Prowadzi do zguby.
Przytuliłam się do niego i spokojnym głosem rzekłam.
- Pit, na każdego czeka śmierć, jedni odchodzą szybciej, drudzy później, ale i jedni i drudzy muszą odejść z tego świata, żeby móc trafić do Królestwa Bożego.

##Perspektywa Pita ##
Ona jest w błędzie. Ja wiem... ja wiem... jeżeli umrze... już nigdy jej nie zobaczę... Nie... ona nie może... bez niej... nie... nie mogę tak myśleć... Zapytam się Go... Czemu On najpierw kazał mi jej bronić a teraz będzie chcieć mi ją odebrać?...

#Perspektywa Luny ##
Pit musze już wracać bo się będą o mnie martwić. Uśmiechnęłam się do niego i uwolniłam się z jego uścisku... Odwróciłam się i zaczęłam podążać ścieżką w stronę "mojego" domu.
- Przeczytaj to jak dotrzesz do domu.
Do ręki dał mi kawałek kartki. Był trochę naderwany... Ciekawe co to jest?...
- Nie zgub się po drodze.
Zbliżył się... Znowu się zbliżył... Moje serce szybciej bije... Chwycił mnie za rękę... Jego usta dotknęły mojego czoła, a później mojego policzka... Pocałował mnie w policzek?... Znowu?... Co?...
Przez całą drogę rozmyślałam co się przed chwilą zdarzyło. Było to dosyć dziwne... Najpierw ta rozmowa, później to jego zachowanie... Coraz bardzie staje się dla mnie zagadką...