The Originals

Κεφάλαιο 8

Το χώμα και η στάχτη λέρωναν τα χέρια της καθώς άδειαζε τον κουβά μέσα στο πέτρινο φέρετρο.

''Μάγια της γης'' είπε ο Βίνσεντ μπαίνοντας μέσα στο κοιμητήριο κοιτάζοντας εντυπωσιασμένος το εσωτερικό του φέρετρου που ήταν γεμάτο με ένα πηχτό σκούρο-καφέ υγρό.''Ποιος σου το έμαθε αυτό;'' Γύρω από το φέρετρο ήταν σχεδιασμένος ένας κύκλος από αλάτι. Μέσα στον κύκλο ήταν σχεδιασμένα σχέδια, αρχαίοι ρούνοι που μιλούσαν για ανάσταση και αναγέννηση.

''Αυτός που θεωρούσα δάσκαλο μου- Αυτός που προσπαθώ να ζωντανέψω''

Ο Βίνσεντ γύρισε και την κοίταξε. ''Όταν έγινες βασίλισσα οι πρόγονοι σου έδωσαν πρόσβαση στη δύναμη τους μόνο για μια φορά'' της θύμισε ''Είσαι σίγουρη πως θες να την χρησιμοποιήσεις στον Κολ Μάικλσον;''

Η Νταβίνα αναστέναξε. ''Το έχω ήδη αποφασίσει. Το ξόρκι έχει σχεδόν τελειώσει.Απλώς με την δύναμη των πνευμάτων θα κάνω το χώμα και τη στάχτη σάρκα και οστά.'' Γέλασε δείχνοντας τα μαυρισμένα χέρια της. ''Αν και μάλλον θα έπρεπε να είχα φορέσει ποδιά''

''Νταβίνα Κλέρ θες να σου δώσω μια συμβουλή; Ως κάποιος που μόλις πέρασε από την μηχανή του κιμά των Μάικλσον;'' της είπε κάπως ανήσυχα. ''Πρόσεχε''

''Ο Κολ δεν είναι σαν τα αδέλφια του. Αυτοί προδίδουν ο ένας τον άλλο'' Καταλάβαινε την προκατάληψη του Βίνσεντ απέναντι στους Μάικλσον -ένας είχε οικειοποιηθεί το σώμα του παρά τη θέληση του- αλλά ο Κολ ήταν διαφορετικός.

''Εγώ ενάντια στον αδελφό μου και εγώ κι ο αδελφός μου ενάντια στους άπιστους'' άρχισε να μονολογεί ο Βίνσεντ απαγγέλνοντας μια παλιά παροιμία.

''Τι σημαίνει αυτό;'' ζήτησε να μάθει.

Τα σκούρα μάτια του καρφώθηκαν στα γαλανά δικά της ''Σημαίνει πως οι οικογένειες τσακώνονται αλλά όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι πάντα ένας Μάικλσον υποστηρίζει έναν Μάικλσον''

Η νεαρή μάγισσα ένιωσε να εκνευρίζεται. Δεν ήταν πια ένα μικρό παιδάκι, ήταν ένα από τα κορίτσια της Συγκομιδής, Βασίλισσα των μαγισσών της Νέας Ορλεάνης και ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Και ο Κολ δεν είχε καμία σχέση με τα αδέλφια του. Πως μπορούσε να τον συγκρίνει με τον Κλάους ή τον Ελάιζα;

''Οπότε πρόσεχε'' της ζήτησε πριν φύγει.

Τα λόγια του σύντομα ξεχάστηκαν, παρασυρμένα από την λαχτάρα της να ξαναδεί τον Κολ. Συνέχισε να δουλεύει, καταπνίγοντας την παρόρμηση να βιαστεί για να τελειώσει πιο γρήγορα. Αυτή ήταν η μοναδική της ευκαιρία και θα τα έκανε όλα πολύ προσεχτικά, όλα τέλεια. Σε λίγο θα ξανάβλεπε τον Κολ. Θα μπορούσε να τον αγγίξει, να τον φιλήσει ξανά.