The Originals

For The Next Millennium Part 1

FLASHBACK- Νότια Γαλλία 1002 Π.Χ.

Στην αρχή ήμασταν τόσο αφελείς. Η μητέρα μας μας είχε μεταμορφώσει σε τέρατα που τρεφόντουσαν με αίμα. Αλλά δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ακόμα την αθανασία, και δεν είχαμε μάθει ακόμα το κόλπο της υποβολής. Το μόνο που γνωρίζαμε ήταν ο φόβος ότι μας κυνηγούσαν. Αυτό, και ια απίστευτη πείνα. Κι έτσι τρέχαμε να γλιτώσουμε, σαν οικογένεια. Και όταν το χρειαζόμασταν, σαν οικογένεια, τρεφόμασταν.

Μπορούσαν να ακούσουν την άμαξα να πλησιάζει, παρόλο που απείχε σχεδόν μισό χιλιόμετρο από το μέρος όπου κρυβόντουσαν. Τα πέντε αδέλφια Μάικλσον περίμεναν υπομονετικά πίσω από τα δέντρα στο πλάι της οδού. Η άμαξα σταμάτησε και ο ιδιοκτήτης της κατέβηκε από τη θέση του. Πλησίασε με περιέργεια το εγκαταλελειμμένο κάρο στη μέση του δρόμου. Η περιέργεια ήταν η μεγαλύτερη αμαρτία των ανθρώπων. Και η πιο θανάσιμη. Ο άντρας δεν μπορεί να ήταν πάνω από σαράντα και ντυμένος με απλά ρούχα, αλλά καλά. Περιπλανώμενος έμπορος, μάντεψε ο Κλάους. Ο άντρας έσκυψε πάνω από το κάρο για να δει τι κουβαλούσε.Τίποτα σπουδαίο, μερικούς μπόγους με ρούχα, λίγα τρόφιμα, και κρυμμένα κάτω από όλα αυτά τέσσερα σπαθιά. Όχι πως τα είχαν ανάγκη για να προστατευτούν. Προχώρησε και τα δάχτυλα του άγγιξαν κάτι κολλώδες και υγρό στην άκρη του κάρου. Έσκυψε μπροστά για να το εξετάσει. Ήταν μαύρο στη νύχτα όμως μπορούσε να διακρίνει την μεταλλική οσμή του αίματος.

Κάτι δεν πήγαινε καλά, ήταν το μόνο που πρόλαβε να σκεφτεί όταν κάποιος -ή κάτι- τον άρπαξε και τον πέταξε προς τα πίσω. Δεν πρόλαβε ούτε καν να ουρλιάξει για βοήθεια καθώς οι πέντε πεινασμένοι βρικόλακες έπεσαν πάνω του ξεσκίζοντας τον.

''Κολ, τελείωσες;'' ρώτησε ανυπόμονα ο Ελάιζα πετώντας λεπτά κλαδιά πάνω στο κάρο. Δεν το χρειαζόντουσαν πια, τώρα είχαν μια πολύ πιο βολική άμαξα για να ταξιδεύουν. Η ιδέα της κλοπής δεν του άρεσε όμως το να ξεφύγουν από τον πατέρα τους ήταν πιο σημαντικό από μερικές τύψεις. Ούτως ή άλλως θα πήγαινε χαμένη τώρα που ο ιδιοκτήτης της ήταν νεκρός.

Ο Κολ ρούφηξε τις τελευταίες σταγόνες αίμα από το άψυχο σώμα του άντρα. Πεινούσε ακόμα. Είχαν βρει άλλους δυο μέσα στο κάρο αλλά μονάχα τρεις άνθρωποι δεν έφταναν για να τραφούν πέντε βρικόλακες. Άφησε το κουφάρι να πέσει στο έδαφος και κοίταξε το έργο του αδελφού του.

''Για όνομα Ελάιζα! Όλο αυτό είναι πραγματικά απαραίτητο;''

''Αδελφέ, ο δρόμος αυτός είναι βασική οδική αρτηρία'' αποκρίθηκε ενοχλημένος. ''Αν τα πτώματα βρεθούν ο Μάικλ θα μάθει ότι ήμαστε εδώ''