Ο ήλιος έλαμπε στον καθαρό ουρανό και ένα φρέσκο αεράκι περνούσε μέσα από τους δρόμους της Νέας Ορλεάνης που ήταν γεμάτοι από ζωή. Ήταν πραγματικά μια υπέροχη μέρα για να βασανίσεις κάποιον.
''Οι φορολογούμενοι της Νέας Ορλεάνης αξίζουν έναν ικανό αρχηγό της αστυνομίας'' είπε δυσαρεστημένος ο Κλάους στον αστυνομικό που στεκόταν απέναντι του. Για την ακρίβεια, το ''στεκόταν'' δεν ήταν σωστή περιγραφή. Ο άντρας κρεμόταν στον αέρα πάνω από την εσωτερική αυλή του σπιτιού των Μάικλσον, με το μοναδικό πράγμα που τον εμπόδιζε να πέσει να είναι το χέρι του Κλάους που κρατούσε σφιχτά τον λαιμό του. ''Πόσο άχριστοι είστε αν ούτε ένας από τους άντρες σας δεν μπορεί να εντοπίσει την γυναίκα που αναζητώ;''
''Προσπαθούμε'' είπε βραχνά ο άντρας, κοιτώντας τον παρακλητικά. Ο Κλάους μισούσε τα παρακάλια. ''Είναι σαν φάντασμα''
Όχι, αλλά θα γινόταν φάντασμα όταν θα την έπιανε στα χέρια του επειδή σκόπευε να ξεκολλήσει το άχρηστο κοκκινομάλλικο κεφάλι της από τους ώμους της.
''Η Ορόρα Ντε Μαρτέλ είναι μικροκαμωμένη και ξεγλιστράει εύκολα σαν σατανικός γρύλος αλλά δεν είναι φάντασμα. Όχι ακόμα'' Ωστόσο, κατάφερνε να τους δημιουργήσει έναν τρομερό πονοκέφαλο καθώς προσπαθούσαν να την εντοπίσουν. Θα ήταν πιο εύκολο να βρουν ένα πραγματικό φάντασμα παρά την μνησίκακη πρώην που κρατούσε στα χέρια της το όπλο της καταστροφής τους και είχε ορκιστεί εκδίκηση για την φυλάκιση του αδελφού της. Όλοι την είχαν υποτιμήσει θεωρώντας την απλά ένα ανώριμο παιδί με μεγάλα όνειρα μέσα στο κεφάλι της και τώρα αυτό το λάθος τους είχε γυρίσει μπούμερανγκ.
Πλησίασε το πρόσωπο του στο πρόσωπο του άντρα και κοίταξε μέσα στα σκούρα μάτια του. Οι κόρες του είχαν διασταλεί από τον φόβο και είχε γραπώσει τα χέρια του στο χέρι του βρικόλακα λες και η ζωή του εξαρτιόταν από αυτό. ''Νομίζω πως οι καλύτεροι της πόλης θα έπρεπε να προσπαθήσουν περισσότερο'' είπε ήρεμα αλλά και απειλητικά ταυτόχρονα.
Το μισούσε που είχαν ξεπέσει τόσο ώστε να χρειάζονται την βοήθεια των ανθρώπων. Το μισούσε σχεδόν όσο και την Ορόρα Ντε Μαρτέλ.
Η Φρέγια και ο Ελάιζα μπήκαν μαζί στο δωμάτιο του και βγήκαν στο μπαλκόνι, ο ήχος από τα βήματα τους τέντωνε περισσότερο τα ήδη ευαίσθητα νεύρα του.
''Άλλο ένα φυσιολογικό πρωινό των Μάικλσον'' είπε σαρκαστικά η Φρέγια και ακούμπησε χαλαρά τον ώμο στο κάσωμα της ανοιχτής μπαλκονόπορτας.
YOU ARE READING
The Originals
FanfictionΗ Φρέγια κάνει ένα ξόρκι στην Χόουπ ώστε να μεγαλώσει για να μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό την απέναντι στην Ντάλια, το νεαρό υβρίδιο όμως έχει άλλα σχέδια. Ο Έρικ πίστευε ότι το μεγαλύτερο του πρόβλημα ήταν η επερχόμενη πανσέληνος. Όταν όμως εμφ...
