The Originals

I' ll See You in Hell or New Orleans: Part 2

Παρακολουθούσαν την μάγισσα να ανάβει τα κεριά κάνοντας κύκλους γύρω από το τραπέζι ενώ οι δυο Αρχικοί την παρακολουθούσαν με ενδιαφέρων.

''Πόση ώρα θα πάρει ακόμα αυτό;'' ρώτησε ο Κλάους και πλησίασε μαζί με τον αδελφό του στο μικρό στρογγυλό τραπέζι. Είχε σχηματίσει έναν μικρό κύκλο στη μέση του τραπεζιού με μια χοντρή λευκή σκόνη. Πέντε ακτίνες ήταν ενωμένες με την εξωτερική πλευρά του κύκλου σαν να προσπαθούσε να δημιουργήσει μια περίεργη πεντάλφα, και κάθε ακτίνα διακόπτονταν στη μέση από δυο παράλληλες οριζόντιες γραμμές.

''Ο Ελάιζα κι εγώ μπορούμε να ξεκινήσουμε τώρα, αλλά μόνο εμείς'' αποκρίθηκε η μάγισσα και έσβησε το μακρύ σπίρτο που είχε χρησιμοποιήσει για να ανάψει τα κεριά. Στάθηκε στην άλλη πλευρά του τραπεζιού και άφησε το σπίρτο. ''Δυστυχώς, σου έδειξα ήδη τα οράματα μου για 'σένα''

''Η προειδοποίηση σου ήταν και για τους δυο μας'' απάντησε ο Κλάους. ''Φίλος, εχθρός και οικογένεια. Θα ήθελα να δω και τα δικά του'' Δεν ήθελε να πιστέψει πως ο αδελφός του θα γινόταν η αιτία της καταστροφής του αλλά, ας μην κοροϊδευόντουσαν, είχαν συμβεί πολλά ανάμεσα τους στο παρελθόν και ποτέ δεν έβαπτε να είσαι λίγο παραπάνω προσεχτικός. Ειδικά από τη στιγμή που είχε και ένα παιδί να φροντίσει.

Η Αλέξις κοίταξε τον Ελάιζα και έκανε μερικά βήματα προς τους δυο αδελφούς. ''Εφόσον η οικογένεια σας ανησυχεί και είστε αδέλφια είστε σίγουροι ότι θέλετε να δείτε αυτό που έχω να σας δείξω;'' Σταμάτησε μπροστά τους και παραμέρισε τα σκούρα ξανθά μαλλιά της από τον λαιμό της. Η έκφραση της και το πονηρό χαμόγελο στα χείλη της φανέρωνε ότι διασκέδαζε με την κατάσταση.

Ο Κλάους κοίταξε τον Ελάιζα με ένα πλάγιο χαμόγελο.

''Δεν μπορούσα ποτέ να αντισταθώ σε μια καλή πρόγευση'' απάντησε με ανάλογο ύφος ο μεγαλύτερος Αρχικός. Έπιασε τον λαιμό της και την τράβηξε προς το μέρος του ενώ ο Κλάους πήρε τον καρπό της και τον έφερε κοντά στο στόμα του. Και οι δυο βύθισαν ταυτόχρονα τα δόντια τους στη σάρκα της μάγισσας.

Οι ίδιες εικόνες όπως και τη προηγούμενη φορά κατέκλυσαν το μυαλό του Κλάους: το ανοιχτό γρημόριο, τα ματωμένα πορτρέτα των αδελφών του, αλλά υπήρχαν και μερικές νέες. Ο Μαρσέλ στα γόνατα με έναν άγνωστο που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την μορφή του να στέκεται από πάνω του. Ο Λούσιεν, στο αστυνομικό τμήμα, να πιάνει το χέρι της Καμίλ και να αγγίζει τις γραμμές της παλάμης της σαν να προσπαθούσε να διαβάσει το μέλλον της ενώ εκείνη τον κοιτούσε ανήσυχα. Η Χόουπ να κρύβει κάτι βιαστικά μέσα στην τσέπη της κοιτώντας τριγύρω και την επόμενη στιγμή να είναι πεσμένη έξω από το διαμέρισμα του Λούσιεν με τα μάτια της κλειστά.