The Originals

I'll see you in Hell or New Orleans: Part 1

Σημείωση:Συγνώμη για την καθυστέρηση και για αυτό το χάλια κεφάλαιο αλλά μου έχουν πέσει όλα μαζεμένα και νιώθω πως έχω ξεχάσει πως να γράφω. Θα προσπαθήσω να το διορθώσω αυτό στα επόμενα κεφάλαια.

Flashback- Αυλή της Μασσαλίας, 1002 Π.Χ.

Οι αναμνήσεις μου με τον Λούσιεν με γυρίζουν σε μια εποχή που οι οικογένεια μας ήταν ευτυχισμένη. Τα πράγματα πήγαιναν καλά, ή όσο καλά μπορούσαν να πάνε για βρικόλακες που κρυβόντουσαν σε κοινή θέα. Όλοι στην Μασσαλία ήταν σκλάβοι του αλαζόνα γιου του Κόμη, Τρίσταν, και της αδελφής του, Αρχόντισσα Ορόρα. Εκ των υστέρων θα μπορούσα να είχα κάνει περισσότερα για να αποτρέψω αυτό που θα ακολουθούσε, όμως, ακόμα και μια ατελείωτη ζωή δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω...

Μια γιορτή είχε στηθεί στο κάστρο του Κόμη Ντε Μαρτέλ για να διασκεδάσουν οι άρχοντες και οι αρχόντισσες της Αυλής. Ο εύθυμος ήχος της φλογέρας και της άρπας πλανιόταν στον αέρα ενώ πολύχρωμα σημαιάκια κυμάτιζαν εδώ κι εκεί.

Ο Κλάους καθόταν σε μια καρέκλα απολαμβάνοντας την λιακάδα. Δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα να πάρει μέρος στους εορτασμούς, που δεν είχαν άλλο σκοπό πέρα από το να διαλαλήσουν τα πλούτη του Κόμη. Κρατούσε τα χέρια του απασχολημένα σκαλίζοντας ένα κομμάτι ξύλο προσπαθώντας να του δώσει την μορφή ενός αλόγου. Το βλέμμα του έπεσε πάνω στον Ελάιζα και τον Τρίσταν λίγο πιο πέρα που πετούσαν τσεκούρια σε δυο στρογγυλούς ξύλινους στόχους προσπαθώντας να πετύχουν το κέντρο. Ο αδελφός του ήταν εξαιρετικός στο σημάδι, έχοντας ήδη καταφέρει να ρίξει δυο τσεκούρια στην καρδιά του στόχου, αν και ο νεαρός άρχοντας δεν είχε την ίδια τύχη. Μια ομάδα από αρχόντισσες καθόντουσαν στο γρασίδι, ανάμεσα τους και η Ορόρα, χειροκροτώντας κάθε φορά που τα τσεκούρια καρφώνονταν πάνω στους ξύλινους στόχους.

Λίγο πιο πέρα, ο Λούσιεν γέμιζε με κρασί τα ποτήρια των αρχόντων που καθόντουσαν κάτω από μια τέντα για να αποφύγουν τον ήλιο. Κάθε τόσο έριχνε κρυφές ματιές στην Ορόρα. Οι κοπέλες σηκώθηκαν και τα μάτια τους διασταυρώθηκαν για μια στιγμή. Ο Κλάους μπορούσε να ακούσει την καρδιά του Λούσιεν να χτυπάει πιο γρήγορα. Δυστυχώς, η ματιά δεν πέρασε απαρατήρητη από τον Τρίσταν. Η Ορόρα απέστρεψε γρήγορα το βλέμμα της σαν να μην συνέβη τίποτα.

Ο Λούσιεν πήρε ένα κύπελλο με κρασί και πλησίασε τον Κλάους.

''Εντυπωσιακή δουλιά, άρχοντα μου'' είπε παρατηρώντας το γλυπτό στα χέρια του.