The Originals

Kεφάλαιο 5

Το αλάτι γλίστρησε από τη χούφτα της πάνω στο χρυσό στιλέτο που ήταν καρφωμένο στο στήθος του αδελφού της και συνέχιζε να λιώνει όλο και περισσότερο με κάθε λεπτό που περνούσε.

''Convultaras distere'' έψαλε μέσα από σφιγμένα δόντια. Όσο κι αν προσπαθούσε, ό,τι κι αν έκανε δεν είχε αποτέλεσμα. ''Convultaras distere''

Περίμενε να δει αν το ξόρκι θα είχε αποτέλεσμα αλλά τίποτα. Αφήνοντας έναν αγανακτισμένο αναστεναγμό, πέταξε το υπόλοιπο αλάτι πάνω στον Κλάους. ''Είναι ανώφελο'' είπε καθώς σηκωνόταν όρθια. ''Δεν μπορώ να καθυστερήσω τα μάγια της. Ό,τι δοκιμάζω αποτυγχάνει''

Ο Μαρσέλ έτριψε νευρικά το μέτωπο του. Ήταν ο μοναδικός που είχε μείνει μαζί της -εκτός από τα δυο αναίσθητα σώματα- αφού η Ρεμπέκα και ο Ελάιζα έψαχναν σε ολόκληρη τη πόλη για την Χόουπ. Η Φρέγια είχε προσπαθήσει αλλά με κάποιο τρόπο η μικρή εμπόδιζε τα μάγια της. Ή απλά έπρεπε να παραδεχτεί πως ήταν τόσο άχρηστη που ούτε ένα ξόρκι εντοπισμού δεν μπορούσε να κάνει σωστά. Όχι, δεν θα το άφηνε να την πάρει από κάτω. Αν έχανε την πίστη της στον εαυτό της τότε ήταν χαμένη.

Ένας ήχος την έκανε να γυρίσει το κεφάλι της και τα γαλάζια μάτια της άνοιξαν διάπλατα από τον φόβο αυτού που αντίκρισε: πράσινα κλίματα άρχισαν να φυτρώνουν στο κάγκελο της σκάλας. Ο Μαρσέλ τινάχτηκε όρθιος. Τα κλίματα συνέχισαν να αναπτύσσονται και να καλύπτουν τους τοίχους. Μικρά μαύρα μπουμπούκια άρχισαν να ξεπετάγονται μέσα από τα φύλλα.

''Κάποιος τρόπος θα υπάρχει να την σκοτώσουμε'' είπε ο Μαρσέλ κοιτάζοντας μια τα κλίματα και μια την Ντάλια.

Η Φρέγια συνέχισε να κοιτάει τρομαγμένη τα κλίματα. Ο χρόνος τους είχε τελειώσει, η Ντάλια είχε αρχίσει να ανακτά τις δυνάμεις της και σύντομα θα ξύπναγε. Όσο και να προσπαθούσαν δεν μπορούσαν να το καθυστερήσουν. Και τότε η Ντάλια θα ήταν πολύ τσαντισμένη που ο Κλάους την εξαπάτησε και την έστειλε για ύπνο. Φοβόταν και μόνο να σκεφτεί τι θα έκανε.

Δεν μπορούσε να το επιτρέψει.

Έπιασε το παλούκι της μελιάς που είχε πάρει νωρίτερα από το τζάκι μέσα από τη ζακέτα της. ''Υπάρχει''

Ο Μαρσέλ έστρεψε την προσοχή του πάνω της και τα σκούρα μάτια του καρφώθηκαν πάνω στο όπλο στο χέρι της, καταλαβαίνοντας τις προθέσεις της. ''Όχι, Φρέγια!'' φώναξε. Όρμησε πάνω της αλλά εκείνη ήταν πιο γρήγορη. Με μια κίνηση του χεριού της ο βρικόλακας βρέθηκε καρφωμένος στα κάγκελα της σκάλας, ανίκανος να κουνηθεί. ''Φρέγια,μπορούμε να βρούμε άλλο τρόπο'' προσπάθησε να την λογικεύσει ενώ πάλευε να ελευθερωθεί, αλλά ήταν μάταιο.