The Originals

A Ghost Along The Mississippi: Part 2

Το Κοιμητήριο Λαφαγιέτ ήταν ανατριχιαστικό τις περισσότερες μέρες, τουλάχιστον για αυτούς που ήξεραν τι πλάσματα τριγυρνούσαν ανάμεσα στα πέτρινα μνήματα και τα μαρμάρινα αγάλματα που παρακολουθούσαν τα πάντα με τα κενά μάτια τους σαν άγρυπνοι φρουροί, αλλά όταν γινόταν κάποια τελετή... ας πούμε πως ήθελες να βρίσκεσαι χιλιόμετρα μακριά από εκείνο το μέρος.

Μέσα στη μέση της νύχτας το νεκροταφείο ήταν ολόφωτο από τα εκατοντάδες κεριά που έκαιγαν πάνω στα μνήματα προσθέτοντας μια επιπλέον στοιχειωμένη νότα στον χώρο. Ο Βίνσεντ περπατούσε ανάμεσα τους περπατώντας προς τον βωμό που είχε στηθεί μπροστά στο Lecee. Το πουκάμισο του έλειπε αποκαλύπτοντας τα σύμβολα από λευκό πηλό που είχε ζωγραφίσει πάνω στο γυμνό του στήθος και το στομάχι του. Δεν ήταν περήφανος για αυτό που έκανε, για την ακρίβεια σιχαινόταν κάθε δευτερόλεπτο, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή.

Άφησε προσεχτικά το μπολ που κρατούσε στο κέντρο του βωμού, που είχε σχήμα ενιάκτινου αστεριού με άλλα τόσα αναμμένα κεριά να το περικλείουν, κάνοντας το πηχτό κόκκινο υγρό μέσα του να αναδευτεί ελαφρώς.

Μια κακοφωνία από βήματα που διατάραξε την νεκρική σιγή τον ειδοποίησε ότι δεν ήταν μόνος.

''Ελπίζω πως αυτό δεν θα διαρκέσει πολύ περισσότερο'' άκουσε την ενοχλητική φωνή του Τρίσταν Ντε Μαρτελ. ''Έχω και ένα πρόγραμμά''

Ο Βίνσεντ γύρισε για να τον κοιτάξει και του έκανε νόημα να κάνει ησυχία. Πίσω από τον Τρίσταν ερχόντουσαν ο Μαρσέλ, μια αφροαμερικανή μάγισσα, μετρίου αναστήματος και κάπως στρουμπουλή, με μια μεγάλη λευκή τούφα να ξεχωρίζει ανάμεσα στα μακριά μαύρα μαλλιά της, και τρεις βρικόλακες των Στρίξ στην οπισθοφυλακή.

''Κοίτα φίλε, αν θέλεις να ενεργοποιήσω το μεγάλο κακό Σερατούρρα σου θέλω να κάνεις πίσω και να μου δώσεις λίγο χώρο''

''Ή, θα μπορούσα να βάλω τη μάγισσα μου να βάλει τον Φιν ξανά μέσα σου για να το ολοκληρώσει εκείνος'' πρότεινε νεύοντας προς την γυναίκα στα δεξιά του και έβαλε το χέρι του στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του για να τραβήξει το μενταγιόν της Φρέγιας Μάικλσον. ''Είμαι σίγουρος ότι θα βοηθούσε με χαρά στην πτώση των αδελφών του''

Ο Βίνσεντ έμεινε σιωπηλός για μερικές στιγμές, με όποια λόγια κι αν σκόπευε να του πει -αυτό που ερχόταν πρώτο στο μυαλό του ήταν να πει στον βρικόλακα να πάει να κάνει κάτι όχι και τόσο κόσμιο- να σκαλώνουν στον λαιμό του.