The Originals

Beautiful Mistake: Part 1

Η Φρέγια είχε ξεκινήσει από νωρίς για τον καθεδρικό ναό του Σέντ Λούις. Αφότου βεβαιώθηκε πως δεν την έβλεπε κανείς ανέβηκε στην μικρή σοφίτα. Ο ήλιος δεν είχε ανατείλει ακόμα και η μάγισσα είχε ανάψει αρκετά κεριά, για να βλέπει και ταυτόχρονα να μπορεί να αντλεί ενέργεια από τις φλόγες. Όλα τα υλικά για το ξόρκι της ήταν έτοιμα: ένα ματσάκι φασκόμηλο σιγόκαιγε αφήνοντας μικρές τολύπες καπνού στον χώρο, ένας χάρτης ήταν απλωμένος στο τραπέζι μπροστά της, ένα μικρό αδράχτι κρεμόταν από τον πολυέλαιο πάνω από τον χάρτη με την μύτη του να δείχνει το Μαρόκο, και φυσικά μπέρμπον. Τα αδέλφια της της είχαν κολλήσει αυτή τη συνήθεια και παρόλο που στην αρχή το ποτό ήταν πολύ δυνατό για την μάγισσα τώρα δεν την προκαλούσε κάτι παραπάνω από μια ελαφριά ζαλάδα. Γέμισε ένα μικρό ποτήρι και έκλεισε τα μάτια της για να συγκεντρωθεί. Μόλις βρήκε την σύνδεση που έψαχνε πήρε το ποτήρι και ήπιε το περιεχόμενο του με μια γουλιά. Το ποτό έκαιγε τον λαιμό της καθώς κατέβαινε και η Φρέγια άφησε το ποτήρι με δύναμη πάνω στο τραπέζι.

Όταν άνοιξε τα μάτια της δεν βρισκόταν πια στην σκονισμένη σοφίτα, αλλά καθόταν σε ένα φωτεινό δωμάτιο κάπου στο Μαρόκο. Το πνεύμα της τουλάχιστον...

''Σ' το είπα πως αυτό είναι καλύτερο από το να ανταλλάσσουμε γράμματα'' είπε γελαστά η Ρεμπέκα, αφήνοντας κάτω το ποτήρι της την ίδια στιγμή με την Φρέγια. Η αδελφή της ήταν ακόμα στο σώμα της Εύας Σινκλέρ και παρόλο που φαινόταν περίεργο στην Φρέγια να μην βλέπει τα χαρακτηριστικά ξανθά μαλλιά της και τα γαλανά μάτια που μοιραζόταν με εκείνην και τον Κλάους, χαιρόταν που την έβλεπε.

''Προτιμώ ένα ποτό με την αδελφή μου παρά τα δράματα με τις Γενιές''

Οι δύο αδελφές καθόντουσαν στην μικρή τραπεζαρία ενός ξύλινου σπιτιού που φαινόταν αρκετά παλιό, αλλά τα πολύχρωμα υφαντά και οι ζωγραφιές στους τοίχους το έκαναν να δείχνει ζεστό και χαρούμενο. Τα χαλιά που κάλυπταν το δάπεδο είχαν πάνω τους έντονα γεωμετρικά μοτίβα. Δεν απορούσε που η Ρεμπέκα προτιμούσε να μένει εκεί παρά στην Νέα Ορλεάνη. Μπορούσε να δει μέσα στο διπλανό σκοτεινό δωμάτιο που φωτιζόταν από μια και μοναδική λάμπα μερικούς χαμηλούς καναπέδες και αρκετούς ναργιλέδες αραδιασμένους τριγύρω.

''Ο Λούσιεν ήταν πάντα κακός μπελάς...'' αποκρίθηκε η Ρεμπέκα γεμίζοντας ξανά το ποτήρι της ''... αν και ωχριά μπροστά σε αυτόν τον κολλημένο ηλίθιο τον Τρίσταν''

''Και μη ξεχνάμε την Στρίξ'' πρόσθεσε η Φρέγια. ''Κάθε μέρα εμφανίζονται όλο και περισσότεροι στην Συνοικία. Ίσως έρθω να μείνω μαζί σου'' αστειεύτηκε.