SIRLAR

SIR 80

^^Herkese Merhaba.

Açıkçası Bu Bir Sır Değil. Ama Artık İçimdekilerini Dökmenin Vakti Geldi.!7.sınıfa gidiyorum. Ben Utangaç Kızın Tekiyim. Bana Birisi Hakaret Etse Savunmaya Geçmez, Ağlardım. Lanet Olsun ki Ağlardım...Yine Birgün Bir Olay Yaşamıştım.O Gün Ayağım Burkulmuştu. Gerçekten Acısı Çok Fazlaydı. Üzerine Basamıyordum. Bastığım Zaman Bacaklarımı Kaybediyordum Nerdeyse.Evet. Beden Dersiydi. Arkadaşlarımdan Destek Alarak Yürüyordum. İyiki Yanımdalardı. Onları Çok Seviyorum ♥Bir Banka Doğru Yürümeye Başladık. Arkadan Hoşlandığım Çocuk Bağırdı;"(Adımı Söylemek İstemiyorum.)...Teyze mi oldun?"Bana Söylediği Şeyle Duraksadım. Ve Acı Bir Şekilde Gülümsedim. Birisi Bana Dokunduğunda Neredeyse Ağlayacaktım.! İçten İçe Ağlamaya Başladım. Duygularımı Dışa Vurmamaya Çalıştım. Ama Olmuyordu. Arkadan Tekrardan Bir Kişi Daha Seslendi."Nene, Nene, Nene." dedi. Hemen Kendimi Banka Attım. İçten İçe;"Ağlama Sakın. Sakın Ağlama. Güçsüz Sanacaklar. AĞLAMA."diye sakinleşmeye çalışıyordum. AMA OLMUYORDU!!!En Sonunda Kendimi Bırakıp Ağlamaya Başladım. Hıçkıra Hıçkıra Ağlıyordum. Arkadaşlarım beni Sakinleştirmeye Çalışıyorlardı. Kendimi Durduramıyordum. Gerçekten Hoşlandığım Kişiden Bunu Duymam Çok Basmıştı Bana.Sıraya Dizildiğimizde Hoca Ayağımın Sakat Olduğunu Anladığında Yukarıda Nöbetçi Olmamı İstedi. Kabul Edip Sınıfa Çıktım. Hemen Kendimi Sınıfa Atıp Ağlamaya Başladım. Hıçkırıklarımın Arasında Kayboluyordum. Resmen Çığlık Atmak İstiyordum. Aşık Olmak Haramdı Bana."Hayattan Nefret Ediyorum!!!" dedim hafif bağırarak.Topallayarak Pencerenin Önüne Geçtim. Arkadaşlarım Neşeyle Oynuyorlardı."Keşke bende böyle mutlu olsam." diye geçirdim içimden.Artık o (Çok Afedersiniz.) Piç kurusuna karşı hiçbirşey hissetmiyordum. Ne nefret nede 'Aşk.'Ben Hep Utangaçlığımdan Şikayet Ettim. Her Gece Yastığıma Yüzümü Bastırıp Ağlıyordum. Annem beni psikolog ve psikiyatriye gönderdi. çok kısa zamanda istemediğimi söyleyip ayrıldım BEN BÖYLEYDİM!-Ne yapıyıyım ben şimdi? Açıklayın bana.