SIRLAR

SIR 398

Benim bir ikizim var.Yıllarca onun arkasında gölge gibi birşey oldum.O hep taktir alırdı ben hep teşekkür alırdım.Ailem bunu pek garip karşılamazdı çünkü benim akıl kapasitemi biliyorlar.Yıllarca ikizime bağlı yaşadım.Onsuz kendimi çıplak hissediyorum.Hep aynı sınıftaydık.Tabi bende özgüven diye birşey kalmadı.Gep sessiz oldum.Haklı olsam da hep sustum.Utangaçlığım artık dayanılmayacak bir seviyeye geldi.Birini seviyordum ama ona açılamadım ve şu an biriyle çıkıyor gozümün önünde.Onun fotoğraflarını paylaşıyor sürekli.Peki neden.Benim yüzümden.Benim utangaçlığım yuzünden.Asosyaldim bi aralar.Bu sene 11. Sınifa geçtim.Yeni arkadaşlar edindim.Bir arkadaş grubum var.Ama utangaçlığım ve özgüvensizliğim devam ediyor.1.60 boyum var ve 60 kiloyum.Aslında 67 idi ama kilo vermeye başladım.Verdiğim 7 kilo bile özgüvenimi yerine getiremedi.Hep kilomdan şikayet ediyordum.Hala ediyorum.Hatta bazen asosyal olmamı ona bağlıyordu.Hala kilolu olduğumu düşünüyorum.Artık kilo vermem de durdu.Yavaş yavaş aliyorum hatta.Çok üzülüyorum.İntihar etmek bir çözüm değil.Ama sanki insanlar beni izliyor.Kilolu oluşumu konuşuyorlar sanki.Anoreksi olmayı isterdim.Hatta ölmeyi bile tercih ederim.Kafama koyduğum şeyleri de yapamıyoru.Ne bir hareket ne bir uğraş...Neyse okumaktan yoruldunuz.Hatta belki okumadınız.Aman bu ne ya bana ne dediniz belki.Sizden yardım istiyorum.Utangaçlığımı nasıl atarım?Karar verdiğim şeyleri yerine getiremiyorum hic bir zaman.Bu huyumdan nasıl kurtulurum?Ve sizce ben önemli birimiyim?Sanki değersiz gibiyim.Sanki ben olmasam herşey daha iyi olurdu.Sanki kaybolsam kimsenin umrunda olmayacak gibi.Ben ne yapacağım.Keşke hiç doğmasaydım.Belki kilo almazdım.(Mantık olarak ben olmazsam kilom da olmaz)Oksijeninizi boşa harcıyorum.Özür dilerim.