SIRLAR

SIR 344

Lise sona gidiyorum. Okulumda popüler bir kızım. İnsanlar beni genellikle soğuk ve burnu havada olarak nitelendiriyor. Gerçektende oyleyim. Fakat bu güne kadar en yakın arkadaşım hariç kimse bunun nedenini anlayamadı. Ailemi çok sever ve de çok saygı duyardım. Her zaman onların biricik kızı olduğuma inanirdim. Benim için herşeyi yaparlardı. Maddi manevi hep yanımda oldular. Fakat bu kural uç yıl önce değişti. Hafta sonunda arkadasimda kalicam diye evden çıktım. O hafta babamda işi gereği şehir dışına çıkmak zorunda kalmıştı. Cumartesi gününü arkadismda (şimdiki ailem olan kişide diyebilirim) onda geçirdim. Fakat pazar gününü kendi evimde geçirmek istedim sinavlarimiz başladı diye. Pazar sabahı erkenden eve geldim. Evin her yeri daginikti oturma odasında içki şişeleri vardı. Çok kötü kokuyodu her yer. Odamin önünde yerlere saçılmış erkek kıyafetleri vardi. Önce babamın olabileceğini dusundum fakat daha sonra babamın hala daha şehir dışında olduğu aklıma geldi. Beyninden vurulmusa döndüm. Kapıyı actigimda ise hayatım boyunca unutamayacagim o görüntüyle karsilastim. Annem dediğim kadın çırılçıplak bir şekilde başka birinin kollarında uyuyordu. HEMDE BENİM YATAGİMDA. Çığlık atıp kapıyı carptim. Annem beni gördüğünde ne yapacağını bilemedi. Öyle çaresiz duruyorduki. Sanki isteyerek yapmamış gibiydi. Fakat o melek yüzlü şeytanın teki. Bugüne kadar hem beni hemde babamı aldatti. Belki o gün gormeseydim hala daha aldatiyo olacaktı. Geldiğim gibi arkadaşımın evine geri gittim. Ne olduğunu sordu fakat anlatamadim çok utandım. Utanması gereken benmisim gibi. Olay üzerinden iki hafta geçti ve babam işten döndü. Bende bu sure boyunca arkadaşımda kaldım o eve donemezdim artık. Babam önce ne olduğunu anlamadı annemle tartistigim için arkadaşımda kaldigimi dusunuyordu. Sonra babamın ısrarları sonucunda eve dönmek zorunda kaldım. Hiçbir zaman babama bu gerçeği soyleyemedim. Çünkü babam o kadına deli gibi aşık. Bunu gözlerinden görebiliyorum. Fakat annem... O babamı haketmiyor. Ne yapacagimi bilmiyorum. Bir yanım deli gibi o kadının nasil bir olduğunu babama anlatmak istiyor fakat diğer yanim ise babamın bunu kaldıramayacağını söylüyor. Babam gerçekten yıkılır. Su dünyada babamı da kaybedersem gerçekten yaşayamam. O olaydan beri herkese karşı mesafeli oldum. Birçok arkadaşlarımla iliskilerimi kestim bir tek en kötü zamanlarında yanımda olan dostum dışında. O minnettarım. Annemden görmediğim şefkati o gösteriyor bana. Bende insanlara soğuk ve sert davranıyordu bu yüzden. Sinrimi insanlardan çıkarıyorum. Biliyorum doğru bisey değil ama artık umrumda degil. Kimse ne yasadigimi bilmiyor. Ben daha ergenligimin başlarında böyle bir olayla coktum psikolojim bozuldu. Hiç kimse yanımda olmadı. Annemden utanmadan babana soleme dedi. Ondan nefret ediyorum. Ondan gerçekten nefret ediyorum. Biraz uzun oldu derdime ortak olduğunuz için hem özür dilerim hemde tesekkur ederim.