^^ Ben sır 173'ün sahibiyim. Neredeyse hepiniz bana unut demişken ben kafamın dikine gittim. Çocuğa bir mektup yazdım. Ertesi gün çocuk arkadaşıma bunu önceden yapsaydı affederdim dedi. Ben arkadaşlarımın cesaretlendirmesiyle gittim. Benim için hiç umut yok mu dedim. Yok başkasını seviyorum dedi gülerek. Sanki her gün bunları yaşıyormuş gibi davrandı. Herkesmişim gibi baktı. O an nasıl yıkıldığımı tarif edemem. O an kendime, arkadaşlarıma, ona, herkese karşı nefret doldu içime. Ama arkadaşımla konuşmalarımızda verdiğim bir söz vardı. Ne cevap verirse versin cevabını aldıktan sonra eski halime-neşeli güler yüzlü- dönecektim. Öyle oldu. O gün kimseyle konuşmadım, herkesi tersledim. Ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi güldüm eğlendim. İçim ağladı, dışımdan bir damla bile akmadı. Onlara güler yüzümü gösterip içime ağlamaya alışkınım. Ben hep böyle yaparım, bir çoğunuz gibi. Aslında içten içe onlara o kadar kızgınım ki. Beni umutlandırdıkları için. Dediklerini duysanız, sanki geleceği görmüş ve bana söylermiş gibi umutlandırdılar. Ama diğer yönden bakarsam artık unutmaya çabalıycam. Ona söylemeden devam etseydi bu sevgim içten içi beni daha çok mahvederdi. Neyse çok uzadı. Ben sadece aynaya baktığımda eski neşeli beni bir daha görememekten çok korkuyorum. Çünkü içimde her gün artan bir nefret var. Hem kendime, hemde diğer tüm insanlara karşı. Son olarak sizi dinlemediğim için çok pişmanım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIRLAR
Non-Fictionİsteyenlerin sırlarını paylaşıyoruz. Siz de bir sırrınızı paylaşmamı istiyorsanız bana mesaj atın. Herkes emin olsun bütün sırlarınız bende güvende. Güvenmeyenler de fake hesap açıp bana gönderebilir. Kimin olduğunu bilmediğiniz sırlar çok heyeca...
