Twilight Life Of Renesmee

"Renesmee, waar ga je heen?" Vraagt Bella. Ik draai me om om mijn moeder aan te kijken."Naar Jake, ik kom straks weer terug." Bella knikt en gaat weer verder met lezen. Edward luisterd nog even naar mijn onschuldig gedachten en gaat dan verder met het potje schaken tegen Emmet. Ik ren zo snel mogelijk naar Jake's huis. Daar aangekomen staat Jake al op me te wachten. Hij glimlacht breed. "Ik had een idee voor vandaag. Zullen we een wedstrijdje rennen doen? Ik als weerwolf tegen jou?" Ik vind het een goed idee en Jake veranderd snel in een weerwolf. Ik ga in een startpose staan. "Start!" Schreeuw ik. Jake gaat langzaam maar begint vaart te krijgen. Ik had hierdoor al een voorsprong. Maar hij begint me langzaam in te halen. Ik concentreer me goed en ga nog sneller. Opeens hoor ik wat, Jake ook want slippend stopt hij. Hij richt zijn oren naar het geluid. Hij kijkt me aan."Zullen we erheen gaan, Jake?" Hij knikt. Langzaam sluipen we naar de plek waar het geluid vandaan komt. Daar ligt iemand. Een vrouw van ongeveer 20 jaar. Ze zit onder de schrammen en blauwe plekken. Haar ogen zijn gesloten. "Kijk Jake, is dat nou een beet in haar nek?" Langzaam sluip ik dichtetbij. Jake gromt waarschuwend, maar ik negeer zijn overbezorgdheid. Langzaam draai ik haar hoofd om en ik zie een vampier beet in haar nek. Ik voel aan haar pols. "Jake! Verander snel in mensen vorm, je moet me helpen! Ze heeft nog een zwakke hartslag." Al gauw komt Jake naar me toe lopen in mensenvorm. "We moeten snel naar Carlisle, ze is aan het veranderen. Kijk, haar schramen verdwijnen al!" Zegt hij. Ik til haar langzaam op."Jake, ga jij naar huis en bel naar Carlisle zodat hij zich kan voorberijden. Ik ga er heen." Hij kijkt twijfelend. "Ik weet het niet Nessie, je bent al volwassen maar toch kan dit link zijn." Ik zucht. "Je lijkt mijn vader wel, ga nu gewoon naar huis en doe wat ik gezegd heb." Hij draait zich mopperend

om en veranderd in een wolf, snel rent hij naar huis toe. Ik kijk hem even na en ren dan voorzichtig door het dichte bos. Ondertussen luister en kijk ik goed of er nog sporen van de vampier zijn die haar heeft veranderd. Al snel komt het huis in zicht. Ik hoor iemand naar me toe rennen. Edward komt eraan gerend. Hij pakt het meisje snel over uit mijn armen en zegt niks maar draagt haar snel naar binnen.

Bella komt snel naar me toegelopen. "Renesmee, wie heeft dat gedaan?" Ze kijkt me vragend aan. "Ik weet het niet mam, we hadden haar in het bos gevonden." Ze kijkt me aan en knikt. Snel loopt ze weer naar binnen. Alice komt naar me toe gehuppeld. "Ik kan zien hoe ze er na de verandering uit ziet. Blauw zal goed staan bij haar donker bruine haar." Blijkbaar probeert ze me een beetje gerust te stellen. "Gaat het goed met haar?" Vraag ik. Alice knikt. "Alles gaat goed met haar, over anderhalf uur zal ze wakker worden." Ik knik en merk dat ik me bezorgd voel. Alice ziet het en roept Jasper. "Wat is er, Alice?" Vraagt hij bezorgd. "Nessie is nogal onrustig." Ze zegt wat zachter "Kun je daar wat aan doen?" Jasper knikt. Direct voel ik me kalmer. "Jasper! Hou daarmee op!" Hij glimlacht en ik begin me nog relaxer te voelen. "Jasper, ze hoeft niet helemaal verdoofd hoor." Antwoord Alice, waarschijnlijk door mijn verdoofde uitdrukking. Ik begin me nu gewoon te voelen. Ik draai me om en ren het huis in. Direct buiten de straal van Jasper voel ik me weer bezorgd. Ik volg de geluiden en kom bij Carlisle's werkkamer. Ik leg heel stil mijn oor tegen de deur. Ik had niet door dat mijn vader ook binnen was. "Ik hoor gedachtes die niet bij een van ons horen, Carlisle." Hij opent onverwacht de deur waar ik aan luister. Ik val net niet naar voren omdat hij me opvangt. "Met onhandigheid lijk je precies op je moeder voordat ze vampier was." Zegt mijn vader. Ik glimlach even. "Maar het is onfatsoelijk om aan de deur te luisteren." Zegt hij daarna. Carlisle glimlacht even door Edward. Dan kijk ik op de tafel waar de veranderende vampier opligt. Ik ga naast haar staan. Edward komt naast me staan en legt een hand op mijn schouder. "Daar lag je moeder ook op toen ze veranderde." Ik staar naar de vrouw en probeer daar mijn moeder voor te stellen. Het lukt maar niet dus gefrusteerd stop ik daar maar mee. Edward moet een beetje glimlachen door mijn gedachten. Even later kijk ik op de klok en zie ik dat ze zo wakker zou moeten worden. Alice had haar ondertussen een lichtblauwe jurk met kant aan de bovenkant aangetrokken. Samen met mooie zwarte hakken. Carlisle had gezegd dat er maar een paar personen bij mochten zijn als ze wakker zou worden. Alleen ik, Edward en Carlisle zouden erbij zijn. Edward knijpt even in mijn schouders. Ik gaap even. Carlisle kijkt me aan. "Je moeymt zo wel gaan slapen, gister was je veel te laat terug van Jake." Ik knik en Edward knikt instemmend. Ik ga even zitten. Ik gaap nog eens en langzaam word het donker voor mijn ogen.

"Nessie, Nessie wakker worden." Ik draai me om en negeer diegene. "Nessie!" Ik mompel wat en draai me nog eens om. Dan word er aan me geschud. "Hou op!" Zeg ik met mijn ogen nog gesloten. Er word nog eens aan me geschud. Nu doe ik mijn ogen open en ik zie dat ik nog steeds in de stoel zit. Carlisle had me wakker gemaakt. "Carlisle, je weet hoe belangrijk slaap is!" Carlisle glimlacht door mijn reactie. "Ze wordt zo wakker." Hij knikt naar het meisje. Meteen ben ik wakker.