Twilight Life Of Renesmee

Schuldige

Jake neemt meteen op. "Wat is er Nessie?" Zegt Jake meteen. "Het is een beetje de schuld van Sam dat Charlie in het ziekenhuis ligt. Ik denk dat je er snel heen moet gaan! Ik ben al mijn moeder aan het volgen." Ik hoor Jake opstaan. "Ik kom eraan Nessie." En dan hangt hij op. Ik volg mijn moeders geur. Dan kom ik bij de grens die de wolven van de vampiers scheiden. Als ik eroverheen kom komt Seth er meteen aangerend in mensen vorm. "Je moeder is er. Er is denk ik iets mis." Ik knik. "Er is ook wat mis Seth. Ik leg het later uit. We moeten nu snel naar haar toe gaan." Hij knikt en gaat er niet op in. We rennen samen achter haar geur aan. Dan zie ik haar. Ze leunt tegen een boom aan en wacht waarschijnlijk op Sam. Als ze ons hoort draait ze zich naar ons om. "Renesmee, wat doe je hier?" Zegt ze vragend. "Ik wil niet dat je iemand wat aan doet mam." Ze schud haar hoofd. "Ik wil alleen maar praten." Na dat gezegd te hebben komt Sam eraan lopen. "Wat doen jullie hier?" Vraagt hij. Bella staat in een flits voor hem. "Mijn vader ligt in het ziekenhuis door een reusachtig zwart beest dat voor zijn auto langs rende!" Sam loopt wat naar achteren. "Ik kan er niks aan doen, Bella. Er waren een paar vampieren van de Volturi op ons land." Ze is even stil. "Wie dan?" Sam antwoord direct. "Jane en Aro. Alec ging jullie kant op." Ze is weer stil. "Wat moeten we tegen ze doen?" Sam antwoord weer. "Jullie kunnen je verschuilen totdat ze het vergeten zijn. Of jullie willen wraak nemen. Maar ik weet niet of dat zo slim is." Ik kijk naar mijn moeder. Ze ziet er een beetje gefrusteerd uit. Dan komt Jake eraan gerend. "Wat is er gebeurd?" Ik antwoord. "We zijn erachter gekomen dat Sam achter Aro en Jane zat." Jake knikt. "Zullen we weer naar Charlie gaan? Ik ben met de auto." Ik knik. Mijn moeder volgt. In de auto kruipt Jake achter het stuur. Ik ga achterin naast mijn moeder zitten. Ze kijkt stilletjes naar buiten. We dachten dat we na het probleem met de Volturi vroeger geen problemen meer zouden krijgen. Natuurlijk wisten we dat de Volturi weer een keer zou kunnen toeslaan. "Dit doen ze express." Zeg ik dan. Mijn moeder kijkt me fronsend aan. "Ze hebben express Caitlyne dicht bij ons huis gebeten. Ze wisten dat ze bij ons zou mogen blijven. Hierdoor hadden ze een goed excuus om ons te kunnen straffen. Ze zijn bang dat wij in opstand tegen hun komen." Mijn moeder knikt. "Dus daar gaat het allemaal om? Dat de hele familie waarschijnlijk uitgeroeit gaat worden?" Zegt Jake. "Ja dat weet ik bijna zeker. Maar ze hadden niet verwacht dat Caitlyne zo graag bij ons zou willen blijfen dat ze ontsnapte en weer naar ons toekwam. En omdat ze haar nu niet meer kunnen vinden kunnen ze ons ook niet meer snappen. Als ze niet was ontsnapt uit Volterra hadden ze kunnen beweren dat wij haar bij hun weg hielden." Jake knikt. "Dat klinkt best logisch. Maar kunnen we dat ook bewijzen? Het lukte de vorige keer wel toen ze dachten dat je een echte vampier was." Mijn moeder antwoord. "Dit keer gaat het niet lukken. Ze zullen zelf niet toegeven. Maar er is nog een ander optie..." Ik maak haar zin af. "De Volturi uitroeien." Ik hoor Jake slikken. "Dat kunnen we niet alleen. We zullen de mensen die ons vorige keer geholpen hebben weer nodig hebben. Dan kunnen we een aanval plannen. Als we geluk hebben zijn Aro, Jane en Alec nog hier naar ons aan het zoeken en kunnen we daar rustig ons gangetje gaan." Zeg ik. Jake knikt en zwijgend rijden we naar het ziekenhuis.

Daar aangekomen spring ik direct uit de auto. Snel lopen mijn moeder, Jake en ik naar Charlie's kamer. Ik storm de kamer binnen. Mijn vader staat meteen op. "En?" Zegt hij.

Na alles uitgelegd te hebben is mijn vader het met ons eens dat we de Volturi moeten stoppen. "We moeten iedereen weer vragen. Ik denk wel dat ze mee willen doen. De vorige keer hadden ze de ware aard van de volturi gezien." Zegt mijn moeder. Iedereen knikt zwijgend. Dan staat mijn vader op. "Ik ga Carlisle bellen. Ze kunnen alvast de mensen inlichten die de vorige keer meehielpen."

Ik knik. "Jake, willen de wolven ook meedoen?" Jake antwoord "Ik ga ze het nu vragen." Hij staat op en geeft me een kus op het voorhoofd. Dan loopt hij de kamer uit. "Hoe gaat het met hem?" Vraagt mijn moeder. Edward kijkt even naar hem. "Het gaat beter. De artsen zeggen dat hij er snel bovenop komt." Ze kijkt opgelucht. Snel gaat ze naast hem zitten. Hij slaapt. "Het komt goed, pap." Zegt ze. Ik glimlach.

Het is alweer 21:00 uur. De hele tijd ben ik bij Charlie gebleven. Mijn vader is naar Isle Esme gegaan. Daar gaan Carlisle en hij vrienden opzoeken en vragen om mee te helpen. Dit keer niet om te getuigen maar om te vechten. Het voelt net als mijn eerste ontmoeting met de Volturi.