Twilight Life Of Renesmee

Ierse Clan

We verwachten niet echt dat hij zou antwoorden. Maar opeens zegt hij wat. "Hoi Bells." Mijn moeder kijkt verbaasd en staat stil. Ze knippert even niet. Gelukkig valt het Charlie niet op. "Pap! Je praat weer! Wat fijn!" Ze gaat weer naast hem zitten. Hij glimlacht. "Ja nu ben ik wat meer bij bewustzijn." Hij blijft glimlachen. Ik glimlach ook. Ik kijk even rond. Er zit een deur met douche, wc en een plek om om te kleden. Ik pak mijn koffer en open de deur. Langzaam open ik de koffer. Ik haal er het meest mooie uit. Een strakke spijkerbroek. Samen met een trui die van wol is. Hij is lichtblauw. Ik doe er donkerblauwe hoge sneakers bij aan. En mijn bruine haar doe ik in een knotje. Dan ben ik alweer klaar. De koffer laat ik maar in de badkamer. Ik ga aan de andere kant van opa zitten. Hij ziet er gezonder uit maar wel moe. "Slaap maar wat, opa." Zeg ik. Hij knik en sluit zijn ogen. Na een paar minuten verandert zijn ademhaling. Hij slaapt. "Het gaat echt goed met hem, mam. Nu hoef je hem niet meer in een vampier te veranderen." Ze knikt erg opgelucht. "Dat is waar." Zegt ze daarna. Een dokter komt binnen lopen. "Heeft hij al gepraat?" Ik knik. "Dat is erg goed." Hij kijkt even rond. Ook kijkt hij iedereen in de ogen. Er komt een frons in zijn voorhoofd. Waarschijnlijk vraagt hij zich af hoe ze die kleur ogen kunnen hebben. Maar hij laat het maar en controleert een paar apparaten. Dan loopt hij uit de kamer. Buiten begint het lichter te worden. Maar nog steeds is het bewolkt. "Heb je al nieuws van pap?" Vraag ik aan mijn moeder. "Ja, alle mensen van de vorige keer die ze tot nu toe gevraagd hebben vinden het goed. Ze vinden het niet kunnen wat ze de vorige keer hebben gedaan bij de Ierse clan." Iedereen kijkt treurig. Het was echt een nare streek. Alleen omdat ze een nieuw iemand hadden vond de Volturi dat de clan te groot werd. Daarom vonden ze een reden. Dat ze te slordig jaagden. En toen hadden ze hun verbrand. Het was echt niet normaal. Iedereen had het erover vooral degene die dicht bij hun woonde. Daarna had niemand nog een vampier in huis gehaald. Behalve wij dan. "Waar gaat iedereen eigenlijk heen? Voor de aanval bedoel ik." Alice geeft antwoord. "Iedereen gaat naar ons huis. De dag voor de aanval. In middag overleggen we onze plannen. Midden in de nacht jaagt iedereen zodat als we aankomen iedereen sterk is. Als het ochtend word nemen we het plan nog eens door en vertrekken we met zijn allen naar Italië. We gaan met het vliegtuig. We doen dan alsof dit een studentenuitje is." Ik knik. Dit hebben ze goed bedacht. De deur gaat weer open. Jake komt binnen gelopen. "Jake!" Zeg ik terwijl ik hem een knuffel geef. Hij voelt erg warm aan. "Nessie, wat fijn je weer te zien." Ik glimlach en kijk in zijn ogen. Hij is echt helemaal niks veranderd in die 23 jaar. Zolang hij in een wolf blijft veranderen zal zijn lichaam niet veranderen. En daar ben ik erg blij mee. Zo kunnen we zo lang als we willen bij elkaar blijfen. Hij kijkt rond in de kamer. "We willen graag samen met jullie trainen." Zegt hij. Iedereen knikt en mompeld instemmend. Behalve mijn moeder. "Ik blijf dan wel hier." Ik had dat al verwacht. Maar het is niet erg het is gewoon een beetje voor het inkomen. En omdat ik nooit eerder gevecht heb. Maar gelukkig heb ik de sterkheid en snelheid van een vampier. En natuurlijk nog het gehoor en ogen. Anders hadden ze me meteen al kunnen verbranden. Maar dat ga ik dus niet laten gebeuren.