Twilight Life Of Renesmee

Welkom Thuis

Het zonlicht zorgt ervoor dat ik wakker word. Met tegenzin stap ik uit bed, ik wrijf in mijn ogen en rek me uit. Met mijn hand voel ik mijn voorhoofd. Mijn voorhoofd voelt niet meer warm aan. Gelukkig maar, de griep kan ik nu niet gebruiken. Snel ga ik nog een keer onder de douche. Daarna trek ik mijn strakke jeans aan met een zwarte trui erbij en mijn witte en zalmroze sneakers, mijn lievelings paar. Ik strompel weer naar beneden, dit keer red ik het zonder te vallen. Er is niemand, iedereen is naar de training in het bos, en ik weet zeker dat mijn moeder weer naar opa is. Vandaag wil ik niet weer thuis zitten dus pak ik mijn blauwe parka en loop ik naar buiten. Vandaag ga ik wandelen, en misschien ook nog wel naar de training. Het is bewolkt buiten en af en toe zie je nog een zonnestraal. Tijdens het lopen denk ik aan Jake. Waar is hij? En wat is hij aan het doen? Ik zucht en concentreer me op mijn voeten. Dan dwalen mijn gedachten af naar het gevecht. Wanneer gaat die plaatsvinden? Dan denk ik aan de mogelijkheid dat we kunnen verliezen. Ik wuif die gedachte gelijk weg. Nee dat gaat niet gebeuren. Wij zijn misschien met minder, maar wij zijn sterk met zijn allen. Langzaam begint het te regen. Ik doe mijn capuchon op en opeens hoor ik een geluid achter mij. Ik sta direct stil. Laat het hun niet zijn... Snel draai ik me om. "Jake." Zeg ik zacht. Hij knikt alleen maar. Ik storm op hem af en omhels hem. Hij drukt me van zich af. "Geen klap?" Ik schud mijn hoofd. "Tuurlijk niet, waarom zou ik?" Hij zucht. "Ik heb je pijn gedaan." Ik schud wild mijn hoofd. "Ik heb jou meer pijn gedaan." Hij omhelst me stevig. Ik geef hem een kus. "Ik hou van je Jake." Hij glimlacht. "Ik ook van jou."

Die ochtend wandelen we door het bos, plannen aan het bedenken voor de aanval. "Zullen we naar de training gaan?" Vraag ik. Hij kijkt me twijfelend aan. "Wat zal je vader er van vinden?" Ik glimlach naar hem. "Maak je daar geen zorgen over, hij zal jou geen pijn doen." Hij knikt. "Dan gaan we naar de training." Samen lopen we naar dezelfde plek als de vorige keer. Daar zie ik iedereen om Jasper heen staan. Hij praat over een vecht techniek. Als hij ons hoort wordt hij stil. Ik zie mijn vader in onze richting kijken, als hij Jake ziet loopt hij woedend naar ons toe. "Jij zou bij haar wegblijven!" Jake kijkt even naar mij en dan naar mijn vader. "Ze vindt het anders wel goed." Mijn vader kijkt naar mij en ik knik. Hij zucht en loopt zonder iets te zeggen terug naar de anderen. Wij lopen achter hem aan en luisteren naar de vecht techniek die Jasper uitlegt. Aan het einde als iedereen verder gaat met de training loopt hij naar ons toe. "Jullie weten dit nog niet, maar overmorgen komt iedereen. We gaan dan een plan bedenken en de volgende dag vertrekken we. We gaan met een privé vliegtuig naar Italië omdat niet iedereen zijn dorst kan behersen." Ik knik. "Wie komen er allemaal?" Hij denkt even na. "Iedereen die er de vorige keer bij waren en de wolven." Ik glimlach, ik ben blij dat er zo veel mensen komen. "Hoe gaat het eigenlijk met opa?" Vraag ik. "Goed, je moeder brengt hem vandaag naar huis." Ik kijk opgelucht. "Dat is fijn." Hij knikt en loopt weer weg. Jake loopt naar een open plek. "Zullen wij trainen?" Ik knik.