Twilight Life Of Renesmee

Gevonden

En zoals ik had verwacht begint het donker voor mijn ogen te worden. Ik voel dat Jane stopt maar het is te laat. Het word helemaal donker voor mijn ogen.

Ik weet niet hoelang ik buiten bewustzijn ben geweest. De kamer waar ik in lig ziet er net als het hele gebouw oud uit. Er staat een grote boekenkast van donker bruin hout en een bureau met een kandelaar erop. De kandelaar op het bureau en naast mijn bed zijn de enige dingen die de ruimte verlichten. Verder zitten er geen ramen in de muren. Ik kijk naar de deur. Die is zoals verwacht dicht. Het bed waar ik op lig kun je niet echt een bed noemen. Het is meer een wat grotere bank. De bank is van rood fluweel. Ik wrijf in mijn ogen en kom langzaam overeind. Mijn hoofd bonkt en mijn schouders doen pijn. Ik was vast hard op de grond gevallen. Ik sta op en loop naar de deur toe. Als ik hem open wil maken is hij tot mijn verrassing niet op slot. Buiten staat er niemand. Ik luister of ik misschien wat hoor, maar het is compleet stil. Ik glimlach opgelucht. Ik kijk om me heen of er misschien een andere deur, of misschien een raam, is om te ontsnappen. Al snel zie ik een grote houten deur. Zachtjes sluip ik erheen. Ik wil niet al te veel lawaai maken. Ik hoor iemand aan komen lopen. Snel sluip ik naar een soort standbeeld toe waar ik me achter verstop. "Ze zou nu wakker moet zijn." Zegt Caius. Ik zie ze de hoek om lopen. Caius en Aro lopen naar de deur toe. Waarom heb ik die nou open laten staan... "Zo te zien is ze het hier al aan het verkennen." Zegt Aro een beetje geïrriteerd. "Je had iemand bij die deur moeten laten staan." Zegt hij tegen Caius. "Het maakt niet uit, ze kan nooit ver zijn. Ik hoor haar hier nog." Zegt hij terwijl hij de gang door de gang kijkt. Dan ziet hij het standbeeld. Hij loopt erheen en kijkt erachter. "Gevonden." Aro komt naast hem staan. "Hier, doe dit aan." Hij geeft me een zwarte cape met daarbij een zwart met rode jurk. "Waarom zou?" Zeg ik. Hij lacht zachtjes. "Omdat ik het zeg natuurlijk. Of moet ik Jane er weer bij halen?" Ik kijk hem woedend aan en sta dan op. Ik loop naar mijn kamer waar ik de deur sluit. Ik kleed me langzaam uit. Ik zal het hem niet gemakkelijk maken zolang ik hier ben. "Iets sneller graag." Hoor ik hem vanuit de gang zeggen. Ik zucht en hoop dat hij dat hoorde. Ik doe de jurk aan. Hij zit strak maar ik weet zeker dat het wel goed staat. De bovenkant is in het midden rood en aan de zijkanten zwart, De rok is ook zwart en is zolang dat je mijn voeten niet meer kunt zien. Pas nu valt het me op dat hij er ook schoenen bij gegeven had. Het zijn een paar zwarte hakken die erg hoog zijn. Hier krijg ik vast last van... Met tegenzin doe ik ze aan. Als ik ze aan heb ben ik blij dat de binnenkant van een zachte stof is. De cape doe ik ook om. Er zit een muts aan vast maar die doe ik niet op. Ik loop naar de deur en kom weer naar buiten. Mijn andere kleding laat ik op de bank liggen. "Geweldig." Zegt Aro. "Het staat je schitterend." Zegt Caius glimlachend. "Zeg maar tegen die wolf van je dat hij je niet meer terug krijgt." Zegt hij terwijl hij lacht. Ik kijk hem woedend aan en hij stopt meteen. "En dit is het laatste wat er bij hoort." Zegt Aro terwijl hij een zilveren ketting te voorschijn haalt. Er hangt een V aan. Het teken van de Volturi, De V is versierd met rode diamanten. Aro doet hem om mijn hals en maakt hem vast. "En nu meekomen, dan gaan we eens kijken wat je allemaal kan." Zegt hij.