Twilight Life Of Renesmee

Aro's Wil Is Wet

"Zeg, jou zocht ik net." Zegt Aro. Ik loop langzaam naar achteren. Hij wil me aanraken maar vlug ontwijk ik zijn hand. Als hij al mijn gedachten ziet, weet hij het plan. Deze keer probeert hij me niet meer aan te raken. "Wat moet je, Aro." Vraag ik gepikeerd. "Niet veel, meisje. Ik wil alleen Caitlyne terug, dat is alles." Hij glimlacht terwijl hij dit zegt. Ik schud mijn hoofd. "Weten ze wel dat je hier bent?" Vraagt hij wat scherper. Ik knik, maar ik houd mijn mond gesloten. Hij knikt achterdochtig. "Waarom geef je haar gewoon niet?" Zegt hij. "Ik geef haar niet omdat ze het zelf moet willen. En dat wil ze dus niet." Snel draai ik me om en ik ren weg. Ik kijk achterom en het verbaasd me als hij niet beweegt. Dan bots ik tegen een enorme persoon aan. Felix. Snel krabbel ik overeind. Maar hij grijpt me in mijn kraag. "Laat los!" Wild trap ik om me heen. Hij grinnikt en gooit me ruw op de grond. In paniek krabbel ik naar achter totdat ik tegen een boom aanleun. Beschermend hou ik mijn handen voor mijn gezicht. Felix grinnikt op nieuw en grijpt mijn arm. Hij sleurt me overeind en plaatst me tegenover Aro. "Geef haar aan mij." Zegt hij dreigend. Ik zeg niks. "Je bent nog niet van ons af." Opeens verdwijnen ze weer en plof ik op de grond. Huilend sta ik weer op. Ik ruik nog vaag mijn spoor van gister. Ik volg hem terug en snel zie ik het huis weer. Mijn tranen zijn opgedroogd, maar ik zit nog onder de blaadjes. En mijn hoofd bonkt. Ik voel gewoon dat mijn tranen zichtbaar zijn door mijn roze, rode ogen. Mijn moeder loopt naar me toe en knuffelt me. "Ik begrijp het wel." Fluisterd ze.