Twilight Life Of Renesmee

Jake

Ik laat haar los en ik voel gewoon dat ik tril. Waarschijnlijk kijk ik erg geschrokken want mijn moeder kijkt bezorgd. "Is er wat gebeurd?" Langzaam knik ik mijn hoofd. "Kom maar vlug mee naar binnen." Mijn moeder slaat een arm om me heen, als verdoofd loop ik met haar mee. Voelt een shock zo? Ik weet het bijna zeker. Ik heb het koud en langzaam voel ik misselijkheid de kop op steken. Mijn moeder legt me neer op de bank. Niemand is in de woonkamer. "Aro was er." Fluister ik zacht. Mijn moeder legt een deken over me heen. "Wat zei hij?" Ik sluit mijn ogen in een poging het beter te herinneren. "Hij vroeg waarom we Caitlyne niet wouden geven. Uiteindelijk zei hij dat ik nog niet van ze af was." Mijn moeder kijkt naar de verte. "We krijgen hem wel. Dat meisje wilt zich niet bij hun aansluiten, dus we helpen haar uit hun handen te houden." Ik knik. "Ik gaf hem geen kans mijn gedachten te lezen, dus hij weet het plan niet." Mijn moeder knikt goedkeurend. "Ga maar wat rusten." Ik knik en ze loopt naar boven. Ik probeer te slapen maar het lukt niet. Ik heb het te koud en mijn gedachten zitten te ver weg. Langzaam sta ik op, mijn bonkende hoofd negeer ik. Ik pak wat kleding uit mijn kamer en stap onder de douche. De hete straal zorgt ervoor dat ik wat ontspan, maar nog steeds bibber ik.

Na het douchen trek ik een ander joggingpak aan. Een grijze van een zachte stof, mijn haar doe ik in een knot. Ik kijk even naar de tijd. Het is nu één uur. Ik zucht diep en strompel de trap af. De laatste tree struikel ik zoals gewoonlijk en Jasper vangt me op. "Dank je." Mompel ik terwijl ik naar de bank wil lopen. Maar hij houdt mijn arm nog vast. "Renesmee, denk niet te veel aan hem. Je hebt nu andere dingen om je op te concentreren." Met tegenzin knik ik. Hij laat me los en ik strompel naar de bank. Ik plof op de bank neer, dit keer voel ik me slaperig. Mijn ogen sluiten als vanzelf.

Ik word wakker door tv geluiden. Als ik mijn ogen opendoen is het buiten al donker. Ik heb een deken over me heen, dat moet iemand gedaan hebben. Op de andere bank zitten Emmet en Rosalie naar het beeldscherm te kijken, er is een talkshow op. Op weer een andere stoel zit Caitlyne, ook zij kijkt naar het beeldscherm. Ik gaap en rek me uit, zo snel dat ik het bijna niet merkte zit mijn vader naast me. Hij voelt mijn voorhoofd. "Je hebt koorts." Verbaasd voel ik mijn hoofd ook. Hij heeft gelijk, mijn hoofd voelt erg warm aan. Dit moet tijdens het slapen gebeurd zijn. "Dat ook nog." Mompel ik. Hij glimlacht en kijkt dan bezorgd. "Wil je een pijnstiller, of wat anders?" Ik schud mijn hoofd en ga overeind zitten, ik leun tegen hem aan. "Weet je waar Jake is?" Ik zie zijn kaak verstrakken. "Nee." Zegt hij kortaf en hij vestigd zijn aandacht naar het beeldscherm. Ik probeer mogelijke plaatsen te bedenken. "Je moet niet meer aan hem denken. Dat is het beste voor jullie beide." Zegt hij na mijn gedachten gehoord te hebben. "Dat bepaal ik zelf." Fluister ik, net hard genoeg zodat alleen hij het hoord. Hij zucht en schud zachtjes. Ik kijk naar mijn arm, de knik is alweer weg en het doet geen pijn meer dus haal ik het verband eraf. Ik sta op en gooi het in de prullebak. Nog steeds voel ik me moe dus direct loop ik naar mijn kamer. Daar val ik in een diepe droomloze slaap.