Twilight Life Of Renesmee

James

Ik hoor achter mij al een paar mensen rennen. Opeens voel ik iemand mij mee trekken tussen de bomen door. Ik sta snel op als we op veilige afstand zijn en klop wat zand van mijn jurk waar nu dus een enorme scheur in zit. Ik kijk op naar de jongen die me gered heeft. Hij heeft donkerbruin haar en rode ogen. Zijn haar is lang en een beetje wild. "Dank je." Zeg ik. Hij knikt alleen. "We moeten hier weg zien te komen." Zegt hij dan met een Italiaans accent. "Ja, dat zal wel erg handig zijn. Ze mogen me niet weer vangen." Zeg ik terwijl ik door de bomen begin te rennen. De jongen rent achter mij. Dan komt hij naast me rennen. "Wie ben jij?" Zegt hij terwijl hij rent. "Ik ben Renesmee, jij?" Zeg ik. "James." Zegt hij alleen. Vreemd, niet echt een Italiaanse naam. Ik hoor de andere vampieren achter ons aan rennen. "Deze kant." Zegt hij terwijl hij over een hekje springt. Ik volg hem direct. We komen bij een klein stenen huisje. "Woon je hier?' Zeg ik. Hij knikt en opent snel de deur. "Snel, verstop je hier." Zegt hij terwijl hij naar een kast wijst. Ik loop snel naar de kast. Als ik hem open zie ik dat het een geheime deur is naar een kamer vol met wapens en schilden. Allemaal zien ze er erg oud uit, waarschijnlijk een verzameling antieke wapens. Ik hoor James de kast weer sluiten. Niet veel later hoor ik de voordeur open gaan. "Ze was hier net nog." Hoor ik een stem zeggen. "Wie?" Zegt James. "Gaat je niks aan." Sist een andere stem. "Dan niet. En wie jullie ook zoeken, ik zag net nog iemand langsrennen. Een vrouw met een gescheurde jurk en geen schoenen." Één van de vampieren vloekt en gelijk hoor ik ze weer naar buiten rennen. James sluit de deur en opent de kast. "Mooie verzameling." Zeg ik. "Dank je." Hij glimlacht en wijst naar een bank. Ik loop erheen en ga zitten. "Wat is er hier aan de hand?" Zegt hij terwijl hij me aandachtig bestudeerd. "De Volturi heeft mij en een paar anderen opgesloten. Ik zag een kans om te ontsnappen en toen redde jij me." Hij kijkt me nieuwsgierig aan. "Ze kidnappen je niet zomaar." ik zucht. "Ik had een nieuweling gevonden. Ze heeft een krachtige gave en die wou de Volturi natuurlijk hebben. Dus wouden ze dat ze naar de Volturi kwam... Uiteindelijk liep het allemaal uit de hand." Zeg ik. Hij knikt begrijpend. "Wat ben je? Je bent niet als een mens, maar ook niet als een vampier." Ik glimlach. "Ik ben half vampier." Zijn ogen worden groter van verbazing. "Ik wist niet eens dat die bestonden. Maar daar gaat het nu niet over... Wat ben je van plan te gaan doen?" Ik zucht en kijk door een raampje naar buiten. "Ik denk dat ik wel een idee heb."