Twilight Life Of Renesmee

Ontsnapping

Ik loop achter Aro aan naar buiten. We komen in een grote omheinde tuin waar Felix staat. "Je gaat zo met Felix vechten. Laat het beste zien van wat je kan." Ik knik en kijk naar Felix. Ik zal hem eens goed laten voelen hoe ik over hem denk... "Ga je gang." Zegt hij dan. Ik loop naar Felix toe en geef hem direct een flinke schop tegen zijn scheen. Hij beweegt niet eens. Ik geef hem een stomp in zijn buik. Alweer geen beweging. Geïrriteerd sla ik hem nog eens. Maar alweer niks. "Ik heb al genoeg gezien." Zegt Aro, die duidelijk moeite heeft om niet te lachen. Ik kijk hem woedend aan. Wat kan ik er nou aan doen dat ik wat minder sterk ben dan normale vampiers? "Kun je een beetje snel rennen?" Vraagt hij dan. Ik knik. "Ik kan de wolven in ieder geval bijhouden, normale vampieren ook wel." Hij knikt aandachtig en loopt dan wat verder de tuin door, naar een groot grasveld. Daar staan een paar vampieren te trainen. Als we langskomen staren ze me allemaal na. Waarschijnlijk ruiken ze mijn apparte geur, net zoals ze mijn hart horen. Ik hoor ze wat fluisteren. "Wat is dat?" Zegt een kleine vrouw tegen een wat langere man. "Het is die halfvampier, die waar Aro over vertelde." De vrouw kijkt me nieuwsgierig aan. De langere man gaat weer verder met zijn training. "Elize, kom eens hier." Zegt Aro tegen de vrouw die dus blijkbaar Elize heet. Ze komt er direct aangerent. Ze is erg snel, zelfs voor een vampier. Dat doet me aan mijn vader denken. Waar zouden de anderen nou toch zijn? Ik kijk om me heen en dan zie ik iets interresants. Daar, bij het hek, zit een klein gat. Als ik snel genoeg zou kunnen zijn zou ik er doorheen kunnen glijden en dan zo door kunnen rennen. Ik zie dat Aro druk aan het praten is met Elize. Ik grijp mijn kans. Stilletjes draai ik me om. Zo snel als ik kan ren ik naar het toe. Onderweg proberen wat vampieren me tegen te houden maar ik duw ze gewoon aan de kant. Ik wil hier gewoon weg... Het gat komt steeds dichterbij. Als ik bij het gat kom laat ik me vallen. Door de snelheid die ik gemaakt had tijdens het rennen glij ik er zo onderdoor. Aan de andere kant zie ik dat het hek ook de stenen omheining is die om Volterra heen staat. Opgelucht sta ik op. Maar al snel hoor ik voetstappen en stemmen achter het hek vandaan komen. "Grijp haar!" Schreeuwt Aro. Ik schop mijn hakken uit zodat ik beter kan rennen. Achter het hek was een groot droog grasveld dat aan een olijven gaard grensde. Om helemaal vrij te zijn moet ik door die olijven gaard heen rennen. Achter mij zie ik al iemand onder het gat door komen. Snel ren ik over het gras naar de olijven gaard. Het droge gras voelt niet prettig om op te rennen, maar het is beter dan rennen met hakken. Voor de olijven gaard staat een houten hekje. Ik spring er snel overheen, maar ik kom niet ver. Mijn jurk blijft hangen achter een spijker en ik val hard op de grond. "Mislukt..." Mompel ik tegen mezelf.