Twilight Life Of Renesmee

Aanzoek

"Ja!" Zeg ik zonder na te denken. Hij glimlacht en staat op. Ik geef hem een dikke knuffel. "Nadat we de Volturi hebben aangevallen gaan we trouwen. Het wordt geweldig." Ik voel een traan langs mijn wang stromen. "Het wordt zeker geweldig." Zeg ik. In het raam zie ik mijn familie glimlachen. Op mijn vader na dan... Maar dat was te verwachten na alles wat er is gebeurd. "Kom, we gaan naar binnen. Het begint hier koud te worden." Ik knik. Hij pakt mijn hand en we lopen naar binnen. Alice komt als eerst ons feliciteren. "Laat je rings eens zien!" Ze pakt mijn hand vast en bekijkt de ring. "Wat prachtig! Wie heeft hem uitgezocht?" Ze kijkt vragend naar Jake. "Ikzelf natuurlijk." Ze kijkt hem nog wat langer aan. "Met een beetje hulp van Bella dan." Alice glimlacht breed. "Ik zie het al helemaal voor me. Een bruiloft met veel pauwenveren en een beetje magisch. En de jurk word geweldig!" Ze geeft me een knuffel. "Wat gaat de tijd toch snel." Zucht ze. Tot mijn verbazing geeft ze zelfs Jake nog een voorzichtige knuffel. Dan komt Rosalie. "Ik ben erg blij voor je. Wel jammer dat het een weerwolf is maar..." Ze stopt als Alice een waarschuwende blik geeft. "Maar... Jullie worden vast gelukkig samen." Ik glimlach. "Dank je tante." Ze geeft me een knuffel. "Ik wil graag dat je dit draagt op de bruiloft." Zegt mijn moeder terwijl ze een zilveren speld in mijn hand legt. Er zitten kleine blauwe steentjes op. "Deze had ik van oma gekregen toen ik ging trouwen. Ik moest hem weer aan mijn kind geven." Ik bekijk de speld goed. "Dank je mam. Hij is echt schitterend." Ze omhelst me. "Graag gedaan." Fluisterd ze. Dan komt de rest ons ook feliciteren. Daarna gaat iedereen naar het bos om te trainen. Ik blijf thuis om mijn spullen in te pakken, want bijna iedereen had dat al gedaan. Ik weet niet hoelang we zullen blijven, maar ik neem zoveel mogelijk mee. Een foto album, kleding, make-up enz. Het foto album gaat mee omdt ik niet weet of we nog wel terugkomen... En dan kan ik er nog even in kijkrn om oude herinneringen op te halen. Na een halfuur inpakken besluit ik het foto album te bekijken. Het is het boek van toen ik bijna twee jaar was. Maar dat is niet te zien. Ik leek er eerder 11 of 12. Als ik het boek opendoe valt er een foto uit. Ik raap het op en bekijk de foto aandachtig. Hier was ik 6 jaar. Bijna volwassen. Ik leek er wel 15. Ik sta naast James, een jongen van school. Ik had mijn ouders kunnen overtuigen dat school beter was dan thuis dingen leren. Ik had op dat moment een relatie met James, Jake's hart was gebroken. Ik had hem lang niet meer gezien, hij kwam pas weer toen het uit was. Ik leg de foto achterin het foto album en blader er doorheen. Er zijn foto's met familieleden, de wolven of andere vampieren die goed bevriend zijn met de familie. Ik glimlach bij die herinneringen. Ik leg het foto album in mijn koffer en rits hem dicht. Ik voel een traan ontsnappen. Stel je voor dat we het niet overleven... Opa zou er kapot van zijn... Ik schud mijn hoofd. Dat laat ik niet gebeuren. Nooit niet.