My Badboy Prince

xx.47

"Sa pagibig, merong masasaktan. Minsan ikaw ang magbibigay ng dahilan, kung pareho kayo O siya lang. Minsan maiisip mo, mas mabuti na ako ang masaktan kesa sila. Kasi alam ko matatapos din ito. Love meanse sacrificing not for youself. But for others. Mahirap, mahirap masaktan, pero kung alam mong sa sarili mo at alam mong matatanggap mo. Gawin mo. But love means accepting and letting go. Mas masakit kapag kumakapit ka sa isang bagay na alam mong masasaktan ka lang."

YHANNIE'S POV

"Mag-iingat ka iha. Sayang naman, ilang buwan na lang at matatapos na rin ang sem na ito at 4th year na kayo."

Ngumiti na lamang ako sa dean saka kinuha ang mga papeles at records ko. "Thank you po." Sabi ko sa ako lumabas ng office.

Napatigil ako ng matanaw ko siya, nakaupo siya sa garden habang nakayuko. Nagtago ako sa isang poste saka siya tinitigan. Pumayat siya, he looks stress.

Tumingin siya sa langit, i saw his tears. He's obviously crying. Gusto kong lumapit, but i chose not to.

Umalis na ako sa lugar na iyon habang umiiyak. Then i saw Mellvin.

"Mell!"

I said. Pero hindi niya ata ako narinig. Lumapit ako saka siya inakbayan. "Lalim ng iniisip mo ah?"

Napatingin siya sakin, ngumiti siya ng titpid. "Hay nako. Tara let's eat? You look sad."

"Are you happy?" He asked.

"Ofcourse i am. Aish, tara na nga! Napaka emo mo." Saka ko siya hinila paalis.

One week and i swear to be happy. That's the besst thing i can do.

Mga 5pm umuwi na ako. Theresa's not here, nagpunta siya sa Batangas, babalik na rin siya bukas. Kailangan lang niya siguro ng space since umalis si Hell bigla.

Nakakalungkot lang na akala namin lahat ay magiging masaya kami sa huli, akala namin lahat magiging okay, pero hindi pala. Mabuti na lang sumama si Frances kay Theresa, baka may mangyare dun.

Calling Prince...

Kinuha ko agad yung phone ko. Saka sinagot ang tawag ni Prince.

(Hey! Di ka namin nakita kanina sa school? What did you do? Where did you go?)

"Ah, inayos ko lang lahat, let's see each other tomorrow."

(Sige sige, btw. nababaliw na si Kristine kakahanap sayo. Hahaha! Sige sige see u.)

Then he hunged up. Nahiga ako saka tumitig sa kisame, ilang buwan na simula nung bumalik ako. I smiled a bitter one. And it was all for nothing.

Naalala ko yung mga surpresa na ginawa ni Clyde before, totoo ba lahat ng iyon? O naawa lang siya sakin? O kaya madala lang siya na nagbalik ako? I want to know what happened, but i don't want to hear the answer.

"Anak, halina at kumain na tayo."

Tumang ako kay nanay, at binalik naman niya iyon. Bumangon na ako ngunit nagring ulit ang phone ko. And it was my Brother.

"Hello? Kuya?" I said

(Hey! Are you sure princess? I mean, ano ba talaga ang nangyare?) Kuya Thunder asked.

"Kuya, sinabi ko na right?"

(Gagawin mo na lang ba yan? Hindi mo ba naiisip ang pwedeng mangyare? Why don't you tell him?) i heard kuya Arki said.

"Kuya there's no point in telling him, wala ring mangyayare. I don't want him to pity me." I said

(Hay nako, be sure na walang mangyayareng masama, dahil kapag meron pagsisisihan mo yan.) Kuya Jackson said.