DÜŞLER SOKAĞI NO 7/24

21. Bölüm Büyük Buluşma

Düşler Sokağı No 7/24 hikayemiz artık çarşamba ve pazar günleri yayınlanacaktır. Gelen mesajlara duyarsız kalamazdım.

Müziği duyduğunuzda "ne, n'oluyor, bir dakika, kafam karıştı diyeceksiniz. Eminim. Bir de dedektif gibi okurlarım var beni çok iyi tanıyan. Tahminlerinizi içinizden yapın lütfen Allah Allah. Nasıl yazacağımı şaşırıyorum. Seviyorum sizleri... Böyle okurlarımla köşe kapmaca oynuyorum adeta. Hele biriniz tahmin yapmış. Yorumu okudum ekrana bakıp kaldım. O kişi kim demeyeceğim. O bölüm geldiğinde ithaf yapacağım.✌️💛💙💚💚

Evet arkadaşlar. Beğenip beğenmemek sizin takdiriniz. Sizlerin yorumlarından ilham alıyorum arada kendimden bir şeyler katmaya çalışıyorum.

Umarım beklentilerinizi karşılayacak bir bölüm olur. Bu bölümü o kadar severek yazdım ki anlatamam. Büyük keyif aldım. Nedenini okuyunca anlayacaksınız.

Bu bölümün ithafını Kış Masalına, Siyahın Öteki Yüzü ne verdiği emeklerle tanıdığınız sevgili "ELİF ESER" e buradaki adı @kartalice77 arkadaşıma gönderiyorum. Ahdevefa benim için önemli diyorum. Ne kadar alay edilse de. Ben elimden geldiğince yapıyorum. Yaptığım hiçbir şey değil ama elimden gelen bu. Keşke daha fazlasını yapabilsem... Sevgili Elif, canım umarım beğenirsin. ❤️

Kahve multimedya Düşler Sokağı No 7/24 bölüm 21. Buyrun efenim bölüm sizlerin. İyi okumalar 🐞🍀☕️

Zeynep, hayal kırıklığı dolu gözlerle kaç dakikadır Kerem'i izliyordu. Bir an dönüp Yağmur'a baktı. Onun üzgün gözlerle kendini izlediğini görünce başını çevirdi. Hayır! Acınacak duruma düşmeyecekti!

Bakışlarını tekrar Kerem'e sabitlediğinde onun heyecanla Bal Arısı'nı beklediğini gördü. Kendine gelip etrafına baktığında restoranda Kerem'den başka kimsenin olmadığını görünce gözleriyle tüm restoranı taradı. Kimse yoktu! Müzik sesinin geldiği yere baktığında keman çalan tek kişiyi gördü. Ortam loş, serin ve sessizdi. Zeynep'in ağlama hissi ayyuka çıkarken yumruklarını sıktı. Bu kadar önemliydi! Bu çakma Bal Arısı bu kadar önemliydi! Kahretmesin! Kerem gerçekten aşıktı! Nefesi gittikçe hızlanırken telaşla dışarı baktı. Yine gelen yoktu. Adı gibi biliyordu o kız Kerem'i ekmezdi! Bulmuştu yakışıklı adamı ne yapar eder gelirdi! Gelirse zaten göreceği de vardı!

"Zeynep."

Arkasını döndüğünde Yağmur'un ümitsiz bakışlarını gördü.

"Gidelim mi? Daha fazla durmanın bir anlamı yok."

Zeynep, tekrar Kerem'e baktı. Aynı heyecanlı bekleyişi devam ediyordu. Gitmeyecekti! O Bal Arısı gelmeden gitmeyecekti!

"Hayır. Benim yerimi alan o kız gelmeden bir yere gitmeyeceğim ama sen git Yağmur. Ben birazdan gelirim."

Yağmur'dan cevap gelmeyince Zeynep gittiğini düşünüp iç çekti. O bile dayanamamıştı. Dolu gözlerle Kerem'i izlerken onun telefonunu alıp gülümseyerek kalktığını görünce takip etmeye başladı. Nefesi kesilme noktasının bir üst boyutuna çıkarken elini kalbinin üzerine koydu. Kesin, Bal Arısı geldiğini söylemek için aramıştı. Kendini sapık takipçi gibi hissederken Kerem'in çıkış kapısına doğru gittiğini gördü. O pislik, o aşağılık, sahtekar çakma Bal Arısı'nı kapıda karşılamaya gidiyordu! Gözlerinden düşen ikinci damlayı tutamazken dudaklarını bastırdı. Buna daha fazla dayanamazdı. Vücudu dayanır gibi görünüyordu ama gözyaşları taşıp yanaklarından aşağı bir yol çiziyordu. Sessizce dökülen gözyaşları, sıcak bir İstanbul gecesi ve paramparça bir kalp...