DÜŞLER SOKAĞI NO 7/24

12. Bölüm Ahlaksız Teklif

Bu bölümü okuyunca bazılarınızın tahminleri çürüyecek. Tahminler başka yönlere kayacak. En büyük olanı anlamadınız ya nasıl rahatım anlatamam. Dedektif gibisiniz. Sizden tahminlerinizden ciddi korkmaya başladım. Yorumlarınız tahminleriniz için çok çok teşekkür ediyorum. Hepsi tarafımdan okundu okunuyor.❤️❤️❤️

Belki duymuşsunuzdur.

8/17 Ocak arası Ankara'da 9/17 Ocak arası Adana'da
Kitap fuarı var. Bu iki fuarda da Kış Masalı kitabımızı çıkaran yayınevimiz "Agapi Yayınları" da var. Kış Masalını hâlâ almayan varsa fırsatı kaçırmayın. Kış Masalı kitabımız sadece fuara özel %50 indirimle satışa sunuluyor. Ankara'da ve Adana'da yaşayanlara duyurulur.

Efsane bir multimedya kahve kış mevsimi ve Düşler Sokağı No 7/24 12. bölüm. Buyrun efenim bölüm sizlerin. İyi okumalar. Sizleri seviyorum. Unutmayın...❤️🍀⛄️🌷🐞

"Zeynep n'oldu anlatacak mısın? Yoksa böyle bakıp duracak mısın?"

Yağmur'un endişeyle bakan gözleri ve Zeynep'in ne konuşacağını bilememesi... Yağmur şefkatle bakıyor ve sabırla cevap bekliyordu ama Zeynep konuşamıyordu. Dalan gözlerini çekip Kerem'in evine baktı. Sonra bakışları tekrar Yağmur'la buluştu. Başını yere eğdi. Yağmur Kerem'in evine bir an bakıp tekrar Zeynep'e döndü. Zeynep konuşmadığı sürece hiçbir şey öğrenemeyecekti.

"Zeynep, hadi ama arkadaşım. N'oldu diyorum sen öyle bakıyorsun ve bu da beni korkutuyor."

Zeynep, başını kaldırıp Yağmur'a baktı. Düşüncelerini diline dökemiyordu ama bir yerden başlaması lazımdı.

"Korkutuyor mu?"

"Evet canım. Hem de çok."

Zeynep'in gözleri dalıp giderken kelimeler dilinden bağımsız dökülmeye başladı:

"Hayatım korkuyla geçti. Sen biliyorsun yıllardır neler yaşadım. O aldığım tekliften sonra hayatım ters döndü. Ben ne hallere düştüm. Kişilik bozukluğu yaşadım ve yanımda hep sen vardın. Şimdi olduğu gibi. Yağmur korkuyorum dedin ya korkma. Çünkü ben ne korkunç durumlar yaşadım. Bu hâlim korkunç kelimesinin yanında hiç kalıyor."

Yağmur, endişeyle korku karışık bakışlarla Zeynep'e bakarken gözlüğünü çıkarıp yanına koydu.

"Şuna hiç alışamadım. Bari benim yanımda takma."

Zeynep, gözlüğe dalgın gözlerle bakıp bir süre sustu düşündü.

"Her şeyimi bilen sensin. Yağmur ben şimdi çok karışığım. Nasıl davranacağımı bilmiyorum. Bir öyle konuşuyorum bir böyle. Gerçek Zeynep'i unuttum. Gerçek Zeynep nasıl davranır nasıl konuşur artık çok az hatırlıyorum. Yoruldum. Yıldım tükendim ama mecburum biliyorsun. O çıkmazlardan kurtulayım derken başka bir çıkmaza sürükleniyorum."

Yağmur, Zeynep'in ellerini sıkıp gülümsedi. Zeynep yavaş yavaş açılıyordu ama belirsizlik hâlâ sürüyordu.

"Biliyorsun ben hep yanındayım. Olmaya da devam ececeğim. Tüm sırların kalbimin ta içinde saklı. Ölürüm yine kimseye söylemem. Şimdi bana söyleyeceklerin gibi."

Zeynep gözlüğünü taktı. Başını yere eğdi. Sonra birden çıkardı derin bir nefes aldı.

"Biliyorum. Seni o yüzden çağırdım. Yağmur?"

"Bir tanem."

"Ben ne olduğunu bilmediğim için konuşamıyorum. Duygularımı dile dökemiyorum."