DÜŞLER SOKAĞI NO 7/24

7. Bölüm Sadece Öpmek

Multimedyayı dinlemeyen yoktur. %100 eminim. Çok sevdiğim bir şarkı ve bu bölüme kısmet oldu.

Arkadaşlar yorumlarınızı önerilerinizi yazarsanız çok sevinirim. Okumak istediklerinizi yazabilirsiniz. Sizler için yazıyorum madem o zaman bu hikaye sizin değil mi?

Kahvelerimiz de  hazır. E hadi o zaman hep birlikte #düşlersokağı no 7/24'ü okumaya geçelim. Sokağımız sizleri bekliyor. Buyrun efenim bölüm sizlerin☕️💚🐞🍀

Telefonu çalınca gözlerini açıp bir süre tavana baktı. Sanki tüm dünyanın yükü sırtında gibi yorgundu ve tüm vücudu sızlıyordu. Eve adapte olurken ısrarla çalan telefonunu uykulu bir ifadeyle aldı. Arayan kişiyi görünce birden yerinde doğruldu.

"Alo Zeynep."

"Kerem hazır mısın? Herkeste bir telaş var sadece senden kıpırtı yok. Biliyorsun evin olduğu gibi görünüyor."

Kerem, saatine bakıp elini alnına koydu. Öğleye kadar yatıp sabaha kadar uyanık duran biri için hemen alışmak tabii ki olmazdı!

"Hazırım Zeynep. Hemen iniyorum" dedikten sonra hızla lavaboya gitti, üzerini giyinip hazırlandı ve bunların hepsi sadece yedi dakika sürdü. Mutfağa girip kendine düşen çayı ve şekeri poşete koyarak çıktı. Kapıyı kapatıp dışarı çıktığında saatine tekrar baktı ve tam dokuz dakika olmuştu. Zeynep'i kapıda görünce nefesini tutup gülümseyerek hızlı adımlarla yanına gidip merakla etrafına baktı.

"Günaydın Zeynep."

"Günaydın, Aksel geliyor. Diğerleri Aksel'in evinin önünden bindiler."

Kerem, kafasına dank etmiş gibi bakıp "Aksel'in dolmuşuyla mı gideceğiz" diye sorunca Zeynep, verilen tepkiye şaşkınlıkla gülümsedi.

"Evet ama büyük bir kısmı önden Naim Amca'nın kamyonetiyle gittiler. Biz de Aksel'in dolmuşuyla gideceğiz."

Kerem, sırtından ter aktığını hissederken duyduğu korna sesine başını çevirdi. Aksel, keyifle dolmuşunu sürerek geliyordu. Tedirgin gözlerle etrafına baktı. Bir yerlerde kamera, bir magazinci ya da eski kızlardan biri görür diye nedense son günlerde tedirgin oluyordu. Aksel geldiğinde dolmuşun içinde Yağmur Can ve saçları sarı boyalı kızdan başka kimse yoktu. Herkesin kamyonetle gittiği çok belliydi. Dolmuşa bakarken derin bir iç çekti. Çünkü hayatında ilk kez binecekti ve ilk kez de bu kadar yakından görmüştü. Can'a baktığında Yağmur'la birlikte çoktan yerleşmişlerdi. Sanki kırk yıllık Düşler Sokağı sakini, kırk yıldır pikniğe giden biri gibiydi! Zeynep, şapkasını tutup eğilerek dolmuşa binince Kerem gözlerini kısıp etrafına çaresiz bir bakış attıktan sonra dolmuşa ilk adımını attı. Zeynep'in cam kenarına çekilip yanını işaret etmesiyle yanına oturdu. Aksel dolmuşu sürmeye başlayınca açtığı müzikle Kerem içinin daraldığını hissetti. Arabesk hiç tarzı değildi. Hayır zaten sinirleri bozuktu! Can'ın keyifli keyifli Yağmur'la Aksel'le sohbet etmesi işte asıl oydu sinirlerini bozan!

İstanbul'un içine girdiklerinde başını diğer tarafa çevirerek aklınca kendini saklıyordu. Zeynep küçük saklama kabına koyduğu poğaçadan uzatınca zoraki gülümseyip poğaçayı alırken, meyve suyunu da uzatınca şaşkınlık ve sevinci bir arada yaşadı. Zeynep'in kulağına fısıldamasıyla zorla yutkunup duyduğu kokuyla kendinden geçti.

"Sadece sana ve bana özel. Kimseye göstermeden gizli yiyeceğiz. Çünkü yol arkadaşımsın."

Zorla kendine gelip Zeynep'e doğru döndü. Onun içten gülümsemesine kendi de karşılık verirken poğaçayı gizlice yemeye başladılar. Arada sessiz gülücüklerini susturmaya çalışırken kendilerine bakan var mı diye bakıyorlardı. Yağmur ve Can hararetle bir şeyler konuşurken Aksel yanında oturan kıza çapkın bakışlar atıyordu ve kimse kendilerine bakmıyordu. Kerem keyifle meyve suyunu içerken hayatında ilk kez içi kıpır kıpırdı. Kendini küçük bir çocuk gibi hissediyordu. Az önce birisi kendini görür diye çekinirken şimdi hepsini unutmuş gibi Zeynep'le sohbet ediyordu. Arada aklına gelen Zeynep'in neden ilk gün öyle davrandığı sorusu kafasını kurcalıyordu. Şimdi onu ötelese de aklının bir köşesinde kalmıştı. Şu an onun çocuk gibi neşeli haline bakıp konuşmasını dinliyordu.