DÜŞLER SOKAĞI NO 7/24

33. Bölüm Son Kahvaltı

Multimedyayı duyunca içiniz "cız" edecek. Ben bu bölümü yazarken kulağıma bu müzik geldi ve hiç düşünmeden koydum. Dinlerken eskilere gittim. Bölümü yazana kadar kaç kez dinledim bilmiyorum ama her seferinde duygularım azalmadan devam etti. Sizde de aynısı olacağına eminim😔

Bu bölüm, yorumlarından tanıdığınız sevgili "Zehra63" e gidiyor. Zehra hiç usanmadan her bölümü güzel yorumlarıyla süsledi. Hepsini okudum dönemediğim de oldu ama bir kez dahi sitem etmedi❤️❤️Zehracığım, canım benim, bölüm senin. İnşaallah beğenirsin.☺️

Geçen bölüm yorumlarınızı keyifle ağzım açık okudum. Beni bu kadar iyi tanıyan okurlarım var❤️Bu herkese nasip olmaz. Bazılarınız diğer okurları teselli ediyor yorumlar sohbete dönüşüyor. Bu anlatılmaz yaşanan bir mutluluk. Hepinize sonsuz sevgi saygı ve teşekkürler...❤️❤️❤️

Bir döneme damgasını vuran Multimedyayı açalım. Kahveler hazır zaten oh mis gibi. Hepinize keyifli okumalar, keyifli seyirler sevgili Düşler Sokağı No 7/24 okurları. ❤️🍀🐞☕️

Zeynep, duyduğu sözle, aldığı nefesini tuttu. Anlamayan ama acı kırıntılarıyla dolu gözlerini kırpmadan bakıyordu. Kerem'in yere eğdiği başı ve Zeynep'in kıpırdamadan sabit durması... Esintiyle beraber kalbi de durmuştu. Konuşmak istedi ama yapamadı. Oysa her şeyi yine kendisi için yapmıştı. Kapattığı gözlerinden bir damla yaş ardı ardına diğerlerini de peşine takıp akarken, tuttuğu nefesini bırakıp derin bir nefes aldı duran kalbine zıt... Düşler sokağını adam eden Erhan, şımarık zengin çocuğundan kaçarken Erhan olan Zeynep ve Erhan olduğu için kendisini bırakan Kerem...

Başını yere eğip kınalı ellerine baktı. Buruk gülümsemesi ânında solarken anne ve babasının gülme seslerini duydu. Daha birkaç saat önce kendi de aynı şekilde gülüyor ve neşeyle oynuyordu ta ki haber gelene kadar. Şimdi, o gülümseme çok eskilerde kalmıştı. Ayaklarının dermanının kesildiğini hissederken titremeye başladı. Reddedilmek değildi koyan. Başka bir şeydi ama şu an umrunda dahi değildi. Şu an tek istediği yatıp uyumak ve... 

Ve sonrası gelmiyordu. Düşler Sokağı'ndaki hayatı az önce bitmişti. Buraya geldiği gibi gidecekti, apansız... Erhan'da Zeynep de unutulur giderdi. Demek ki gidemediği İtalya şimdi kısmet olacaktı. O zaman Kerem için gitmek istemiş Hayalperest yüzünden kalmıştı. Şimdi de Kerem için gidecekti ama Hayalperest yüzünden kalma olasılığı da yoktu. Attığı ikinci adım Kerem'in kolunu tutmasıyla dururken titrek bir nefes aldı akan gözyaşlarının arasında.

"Güzelim."

Zeynep, duyduğu sözle içindeki ağlamayı susturup dudaklarını bastırdı.

"Kerem lütfen. Şu an başka bir şey kaldıramayacak kadar güçsüzüm."

Kerem, Zeynep'in karşısına geçip durdu ama Zeynep başını kaldırmıyordu. Çenesinden tutup kaldırmaya çalıştı ama Zeynep başını çevirdi. Kerem'in yüzünde beliren gülümseme ve arkasına hemen Zeynep'e sarılması birkaç saniye sürdü. Sarılıp saçlarını öperken Zeynep bomboş bakıyordu. Bakışları boş ama kalbi acıyla, anlamazlıkla, pişmanlıkla dolu... Kerem'in az önce söyledikleri ve şimdi yaptığı hareketi bağdaştıramıyordu. Çekilmek istedi ama karşılığında daha sıkı sarılınca tüm vücudu gevşedi. Kolları mecalsiz iki yana sarkık dururken boş bakan gözlerinden bir damla yaş süzüldü.

"Ne yapmaya çalışıyorsun?"

Sesi titrek, kırık ve üzgündü. Saçlarında dolaşan öpücüklerin etkisiyle gözlerini kapattı.