Yüzümde bitmeyen tebessümle yazdığım bir bölüm oldu. Umarım sizlerin de yüzünde küçük bir tebessüm oluşturur. Sıkıntılarınızdan bir nebze olsun uzaklaştırır.
Bu bölümün ithafı aşkışım bozcaada ya gidiyor. Yakın olsakta sürpriz yapmayı çok seviyorum ve bu bölüm de sana sürpriz oldu canımın içi. Düşler sokağı hikayemde fikirleriyle bana destek olan hikayeye yön veren canım arkadaşım. Umarım istediğin gibi bir bölüm olmuştur. Yüzünde minicik bir tebessüm bile oluştursam bana yeter. Hep gülmen dileğiyle... ❤️❤️❤️❤️
Multimedyamız sizleri duygulandıracak eminim. Müziğimiz eşliğinde hepinize iyi okumalar çok sevgili Düşler Sokağı No 7/24 okurları☕️🍀🐞
Düşler sokağı ve çok güzel bir sabah... Güneş doğmuş, esnaflar işlerinin başında, kadınlar sokak kapılarının önünü süpürüyor. Sıradan gibi görünen ama Kerem'e göre sıradan olmayan bir gün...
"Kerem kardeş hayırlı sabahlar. Nasılsın?"
Kerem, kendine korna çalınıp seslenilince, arkasına döndü. Sokağa geldiğinde yadırgadığı dolmuş ve Aksel ikilisine bakıp mutlulukla gülümsedi.
"Hayırlı sabahlar Aksel. Çok iyiyim. Hem de baya iyiyim. Sen nasılsın?"
Aksel, dirseğini camdan biraz çıkarıp direksiyona vurdu.
"Biz de gayet iyiyiz. Baya iyiyim dedin hayırdır?"
"Hayır Aksel. Zaten yakında öğrenirsiniz."
"Adına sevindim. Akşam ya da yarın ne zaman müsait olursan görüşelim diyorum. Özel bir konu. Ne de olsa sokağımızda yaşıyorsun."
Kerem, merakla bakarken başıyla onayladı.
"Bu akşam olmasın da yarın olur. Merak ettim."
Aksel, dolmuşu sürmeye başlarken eliyle selam verdi.
"Sen merak ede dur. Yarın görüşürüz. Hadi eyvallah!"
Aksel, son ses Orhan Gencebay açıp giderken Kerem arkasından meraklı ama mutlu gözlerle baktı. Her adımda bir günaydın ve karşısından gelen Aysima. Yüzündeki gülümseme büyürken yanına gelen küçük kızın saçlarını okşadı.
"Günaydın Aysima. Nasılsın?"
"İyiyim Kerem Abi. Bugün ekmek almaya tek başıma çıktım. Artık daha iyiyim."
"İyi olduğuna sevindim ama yine de dikkatli ol tamam mı?"
"Tamam Kerem Abi. Sen de dikkatli ol tamam mı?"
"Artık olurum."
Kerem, Aysima'yı öpüp onun eve girmesine kadar arkasından baktı. İçi sevinçle dolarken fırına uğrayıp simit aldıktan sonra Vehbi'nin oturduğu bankın boş olduğunu görünce merakla etrafına baktı. Oysa laf yemeye alışmıştı ama Vehbi yoktu. Yüzünde sebepli gülümseme iş yerine gelip kapıyı açtı. Çay suyunu koydu. Sehpanın üzerine gazeteyi açıp simitleri bıraktı. Evden getirdiği peynir ve dilimlenmiş domatesi üzerine koyup ıslık çalarak çayı demledi. Bardakları sehpaya bıraktı ve saatine baktı.
Zeynep'in şimdiye kadar gelmesi lazımdı ama gelmemişti. Tedirgin bir şekilde oturdu, telefonuna baktı. Hayır sessize almamıştı. Arama da yoktu. İçindeki huzursuzluk büyürken duyduğu sesle yüzündeki tedirginlik yerini gülümsemeye bıraktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜŞLER SOKAĞI NO 7/24
Lãng mạnHayatta hiçbir şey tesadüf değildir. Tesadüf değil, tevafuk vardır. İki kişi. İki kırık kalp. Biri kadın biri erkek. Birbirlerini hiç tanımayan bu ikilinin yolları Düşler Sokağında birleşirse n'olur? Ya düşleri gerçek olur ya da hayal kırıklığı ile...
