DÜŞLER SOKAĞI NO 7/24

18. Bölüm Yabancı Nefes

@AsliAydin7  İlk okuruma ithafım sana kısmetmiş. Kim olur acaba diyordum. Arkadaşlar. Aslı arkadaşımızın dün doğumgünüydü. Ben buradan doğumgününü kutluyorum. Bu bölüm sana kısmet oldu canım. İyi ki doğdun. Nice güzel huzurlu mutlu sağlıklı yaşlara. ❤️🍀🐞

Siz önemlisiniz derken sözde değil özde diyorum arkadaşlar. Eğer yazabilirsem çarşamba günü de atmayı düşünüyorum. Yazamazsam pazartesi ve cuma günü gelecek. Aynen eskisi gibi. Yani haftada üç bölüm olacak. Söz veremiyorum. Tutamazsam sizlere karşı mahçup olmak istemiyorum.

Kahvelerimiz hazır değil mi? O zaman kahve multimedya ve Düşler Sokağı No 7/24 bölüm 18 sizlerle. İyi keyifli okumalar ❤️🐞🍀☕️

Düşler Sokağı, aynı mekan, aynı kişiler ama yüzler daha öfkeli daha hiddetli bakıyor. Erhan aynı sandalyeye oturmuş dirseği dizinde, başı yerde... Elindeki tespihi sallıyor ve sinirine hakim olmaya çalıştığı yüzündeki öfke görünmese de belli oluyordu. Can, ilk kez gördüğü ortama merakla bakarken Erhan'ın yanında oturan ama kendini görmeyen Yağmur'a baktı. Yağmur ne alakaydı?

Kerem'in gözleri Aysima'ya vurup kaçan kişiyi arıyordu. Baktı baktı ama göremedi. Ortamda gergin bir sessizlik sıkıntılı ve öfkeli bir bekleyiş. Sıcak bir İstanbul gecesi ve kan donduran bir bekleyiş...

Erhan'ın başını kaldırmasıyla Can bir adım geri gidip yutkundu. Kerem'e korkak bir bakış atarken Erhan'ın sesi sokakta yankı yapıyordu.

"Sokağımızın meleğinin başına gelenlerden haberim var. Gündüz aranızda değilim ama aranızdayım! Düşler Sokağı'nda kalmıyorum ama kalıyorum. Bu sokağa değen yabancı nefesi bile hissederim! Sokağımıza yabancı nefes girmemiş ama az kalsın meleğimizin nefesinin kesilmesine sebep olacak bir şerefsiz girmiş! Dışarıdan da olsa ucu bizim sokağımıza dayanıyor! Araştırma yapılmış. Gören duyan yok! Plakayı alan yok ama insan isterse tekeden teleme çalarmış! İstedim ve yaptım! Aksel! Getirin şerefsizi!

Ortamda kıpırdanma olurken Can yutkunup Kerem'e yaklaştı.

"Abi ben bu Erhan'dan acayip tırstım. Gözleri çok garip bakıyor. Kerem, diyorum ki gitsek mi? Aradan sıvışırız abi. Kimse de görmez."

Kerem, Can'a korkunç bir bakış atıp bir adım yaklaştı. Fısıltılı sesine öfke hakimdi.

"Sen aradan sıvış. Konu Aysima. Konu Düşler Sokağı. Konu tüm insanlar. Ben burada kalıp o ite gereken cezayı vereceğim."

Can, yutkunup korku dolu gözlerle Kerem'e baktı. Kerem? Arkadaşı Kerem? Ciddi bu arkadaşı Kerem'miydi? Dünyayı umursamayan, sallamayan Kerem, şimdi bulunduğu sokağa ayak uyduruyor o da yetmiyor gibi tüm insanlık için gitmeyeceğini söylüyordu. Garip bir durum da değildi. Bu-bu adı bile koyulamayacak bir durumdu. Kalabalığın kıpırdanmasıyla Kerem ve Can Aksel'in getirdiği adama baktılar.

Adamı bir paçavra gibi Erhan'ın önüne atınca kalabalık homurdanmaya başladı. Herkes yumruğunu sıkıp adamın üzerine atlamamak için kendilerini zor tutuyorlardı. Erhan olmasa kesinlikle olaylar çok daha başka olurdu. Ondan emir gelmeden kimse de bir şey yapamıyordu.

Erhan, yerde yüz üstü yatan adamı ayağıyla çevirip kendine bakmasını sağladı. Yüzünde pis bir gülümseme gözlerini kırpmadan adama bakarken parmağını şıklattı. Aksel ve yanında biri gelip adamı hiç de nazik olmayan bir şekilde sandalyeye oturttular. Erhan, adamın karşısındaki sandalyeye oturup sinir bozucu bakışlarını adamın yüzünden çekmeden elindeki tespihi sallıyordu. Ortamda duyulan ses sadece tespihin şıkırdama sesiydi. Uzun süren sessizlikten sonra Erhan derin bir nefes alıp arkasına yaslandı.