That Day When Our Hearts Met

Chapter Thirty One

Limang araw na ang nakalipas simula nang nagkabati kami ni Elmo.

Since that day, naging mas clingy siya sa akin. He didn't want to see me talking to Glenn.

I kept on saying sorry to Glenn through my texts but he just replied once, saying "it's okay."

Sa iskwela ay blangko lang ang ekspresyon niya at kapag nagkakasalubong kami ay hindi man lang siya lumilingon sa akin.

I felt bad about it. I know it's my fault. And I also know that he's already doing me a favor.

Ngayong araw ay ang laban nina Elmo sa basketball. I wear my short, grey tshirt and mandals. I also wear a snap back with a number 17 on it.

Elmo's varsity number. And of course, my birthday.

Pagkababa ko ay nakita ko ng nakahanda na rin sina Maq wearing their usual cheering uniform.

"Looking fantastic, girls." I told them as I took a sip in my coffee.

"Thanks!" sabi ni Aina.

"Only if you were in our cheering squad, Julie." sambit naman ni Maqui.

Lumingon ako sakanya at nagbuntong hininga. "Maq, alam mo namang di ko talaga gusto 'yan diba? At isa pa, mag chi-cheer pa rin naman ako sa bleachers." ani ko.

Tumango-tango naman sila habang nag retouch ng mga make up.

"Anong oras ba magsisimula?" Tanong ko.

"Alas nuwebe." sagot ni Rachelle habang tinitignan ang sarili sa salamin.

It's already 8:30 in the morning. Kung sabagay, filipino time nga naman. For sure, mamayang 9:30 ang start nang game.

But at exact 9 am ay dumating nakami sa school. We went sa court at nandoon na ang mga players ng school namin at ang mga players ng ibang school.

Kitang-kita ko na rin ang pagwa-warm up nina Jasper dito. At si Elmo na umiinom ng tubig at tinitignan ang mga kapwa manlalaro niya.

Nakita kong napabaling siya ng tingin sa akin atska niya ako tinawag gamit ang kanyang mga kamay.

May mga taong napatingin sa akin dahil sa pagtawag ni Elmo. Di man ito sumigaw ay nasa kanya ang mga atensyon ng mga tao.

Nasabi ko na rin bang, puno na halos ang mga bleachers ngayon?

Tumungo ako sakanya at ang mga braso niya ay naka bukas na para bang naghihikayat ng yakap.

Pagkalapit ko sakanya ay yinakap ko siya kaagad. "Hey." Bati ko sakanya.

Nakapaikot sa balikat ko ang dalawang braso niya at ako naman ay nakayakap sa baywang niya.

Naramadaman ko ang paghagkan niya sa buhok ko ng may pagkadiin.

"For good luck." bulong niya.

Narinig ko ang mumunting reaksyon ng mga tao sa paligid namin kaya napahiwalay ako ng kaunti sakanya nang mapag-alaman ko na halos lahat ng mga tao dito sa court ay nasa amin ang tingin.

Sumaksak ulit ako sakanyang dibdib at hinigpitan ang yakap.

"Nakakahiya." bulong ko.

Humalakhak siya ng munti saka hinagod hagod ang likod ko.

"Wag ka ng mahiya, magsisimula na. Dito ka na lang ba?" Tanong niya sa akin.