Clash of Teen Buddies

/14 Sa wakas.

JERAHMEEL'S POV

Anong ginagawa ni Majo dito?

Unti-unti siyang lumapit sa harapan ko na tanging glass window lang ang naghaharang samin sa isa't-isa. 

 Nakita ko siyang pumasok ng 7-11 at gulat na gulat ako. 

"Di kita sinusundan." agad kong sabi skniya. Baka kase ma-misunderstood na naman niya.

Pero di siya umimik, instead, she went to the stocks of noodles and bought one and sit beside me.

"Ba't di ka makapag-salita diyan?" sabe niya sakin sabay higop ng sabaw.

Ano nangyare sa ihip ng hangin at ako naman ang kinakausap niya?

Parehas na kaming di nakapag-salita na. Siguro, nabigla lang sa mga nangyare kse halos di nila alam na aalis na ako, pero ang alam pa nila eh bukas pa ako ng gabi aalis, pero di nila alam bukas na ng umaga.

Naubos na namin yung cup noodles namin at di parin kami nag-pansinan.

Magsasalita sana si Majo, kaya lang may tumawag sakin- si Ate.

"Wait lang ah?" sabi ko at tumayo ako para lumayo skniya.

[in-close and open parentheses, ate niya...bold Ram.]

(Nasan ka na?) 

"Nasa 7-11, bakit?"

(Umuwi ka na, maaga pa bukas.)

"Osige, uuwi na."

At binaba na niya yung phone. Kelangan ko na pala umuwi, mag-9PM naren eh.

"Uh, Majo. Mauuna na ako ha? Ingat ka." sabe ko.

Sorry, Majo. 

"S-ige." sabi nalang niya sakin.

Ayoko sanang iwan siya ng di ako nakakapag-explain skniya kaya lang..

MAJO'S POV

Wala na.

 Nasa huli talaga ang pagsisisi no?

Kung bakit kse ang choosy ko pa? Pero, di niyo naman ako masisisi diba? Nasaktan lang naman ako. Hinayaan ko lang naman ang sarili kong magdesisyon pero, ba't ganito ang nangyari?

Naglakad lang ako pabalik ng apartment, kung tutuusin may kalayuan siguro 10-15 minutes kapag nilakad e ang bagal ko pa mag-lakad siguro isang oras ang aabutin ko.

Di ko na alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Di ko nga rin alam kung sisisihin ko ba ang sarili ko o hindi e. Maski utak ko ndi nagfa-function ng maayos ngayon; masyadong mabilis ang pangyayari. 

"Miss, alam mo bang delikado maglakad ang babae sa gabi lalo na ang mag-isa?"

Natigilan ako sa paglalakad. Hindi familiar yung boses niya, di paren nagffunction yung hormones ko sa katawan, nakatigil parin ako at nakatayo pero di ako nakakaramdam ng nginig o takot.

Naririnig kong lumalapit siya sakin pero bakit di pa ako tumakbo?

"Di ko alam kung nagpapahuli ka saken o sadyang natatakot ka lang talaga." sabi niya uli pero this time, napagdesisyunan ko ng tumakbo.