Odasına girince hemen doğruldu. ''Amy bir şey mi oldu iyi misin?''
''Şey Harry ben gökgürültüsünden korkarım da'' dedim utançla. Gülümseyerek ''gel buraya'' dedi ve yanını gösterdi. Hemen yanına gittim. Uzanabilmem için bana yer açtı. Bağdaş kurarak oturdum. Gülüyordu.
''Neye gülüyorsun?'' diye sordum.
''Hiç'' dedi. Yanına uzandım. Bana doğru döndü.Gözümün önüne düşen saçlarımı eliyle kulağımın arkasına itti.
''Çok masumsun Amy'' dedi. O hareketi ve sözleri beni kendine öyle bağlamıştı ki. Birden öyle bir şimşek çaktı ki gözlerimi kapattım.
''Hey korkma.'' Gözlerimi açıp ona iyice sokuldum. Beni kollarıyla sardı. ''Gerçekten masumsun Amy'' dedi. Gerçekten ne diyeceğimi bilmiyordum. ''Harry'' diyebildim sadece. Saçlarımı okşadı. Gök gürlemesiyle Harry'nin tshirtünün ucunu sıkıca tuttum.
''Korkma yanındayım, gözlerini kapat'' dedi. Söylediğini yaptım. Evet böyle daha iyiydi. Bir süre böyle kaldık.
''Hadi şimdi uyu dinlenmelisin'' dedi.
''İyi geceler Harry''
''İyi geceler küçük hanım'' diyip saçlarımı öptü. Gerçekten ukalaydı. Ama ona karşı bir şeyler hissediyor gibiydim. Bu düşüncelerin ardından kolları arasında uyuyakaldım.
Sabah uyandığımda Harry beni izliyordu. Gülümsedim, o da gülümsedi. Yağmur hala devam ediyordu. Harry ''Dün uykunda çok sıçradın'' dedi. Gökgürültüsü ve şimşekten dolayı diye yanıtladım. ''Dün gece benimleydin peki diğer yağmurlu gecelerde napıyorsun?'' diye sordu.
''Kulaklıklarımı takıp müzik dinliyorum ve uyku gözlüğümü takıyorum'' dedim.
''Her yağmurlu gecede yanında olmak isterdim''
''Bence bunları kahve içerken konuşmalıyız. konuşacak çok şey birikti'' dedim. Sadece gülümsemekle yetindi. Kapı çaldı. Ah lanet olsun birinin gelmesi eksikkti zaten! Şüpheyle Harry'ye baktım.
''Amy bana neden ceset görmüş gibi bakıyorsun?''
''A-ama Harry'' ''Merak etme çocuklardan biridir'' dedi rahatlıkla. Aşağıya inip kapıyı açtı. En iyisi yukarıda kalıp beklemekti aşağıya inmeyecektim. 10 dakika sonra Harry yukarı geldi. ''Burda ne yaptığınızı sorabilir miyim küçük hanım?'' diye sordu.
''Kim geldi?'' Niall gelmişti. Burda olduğumu bilmesini istemiyordum ama Harry beni zorla aşağıya indirmek için çabalıyordu. En son kabul etmek zorunda kaldım. Harry'nın pijamalarını çıkarıp kendi kıyafetlerimi giydim ve saçlarımı toplayıp aşağıya indim. Oturuyorlardı. Harry beni görünce ''gelsene Amy'' dedi. Kızarmıştım zaten utanıyordum. Niall ''merhaba Amy'' dedi. Utançla merhaba diyerek karşılık verdim. Niall fazla ourmadı. Sanırım benim olduğumu görünce çabuk kalktı.
Eve gitmek istiyordum. Düşünmem gerekiyordu. Aklım çok karışıktı.Bu düşüncelerle durgunlaşmıştım. Harry bugün daha iyi gibiydi. Ama hala hastaydı. Eve gitmek istediğimi söyledim ama o bugünde onda kalmamı istedi. Çok ısrar etmişti artık dayanamıyordum. Banyoya koştum. Sinirlerim çok bozulmuştu. Ağlamaya başladım. 5 dakika sonra sonra yüzümü yıkayıp çıktım. Çantamı alıp indim. Harry gözlerimi görünce yanıma koşarak geldi.
''Ağladın mı sen?''
''Hayır'' dedim. Yüzümü avuçlarının arasına aldı ona bakmam için parmağıyla çenemi kaldırdı. Gözlerine baktığımda gözlerim tekrar doldu. ''Amy yapma'' diyip başımı göğsüne yasladı. Ona sarıldım.
''Çok mu üstüne geldim'' ''Hayır önemli değil'' diyerek karşılık verdim. Saçlarımı okşuyordu. ''Ben seni kırmak istememiştim. Sadece birlikte vakit geçiririz diye düşündüm'' dedi. ''Sorun değil Harry'' dedim ve geri çekildim.
''Lütfen bir daha ağlama Amy canımı acıtıyorsun'' Cevap vermedim, susmakla yetinmiştim. Çantamı aldım ve evden çıktık. Harry beni evime bıraktı vedalaştıp arabadan indim. Apartmana girene kadar gözlerini benden ayırmamıştı. Apartmanın içinden ona el salladım o da bana elini sallayarak karşılık verdi ve sonunda yukarı çıkabilmiştim.
