Chapter 28 - Fix Things

2.8K 155 60
                                    

Alexa's POV






"Ivan ano ba!? Balak mo ba talagang matulog diyan sa CR!? Ughhhhh!" inis na sabi ko habang kinakalampag yung pintuan. Naiihi na talaga ako at kanina pa naliligo yung kumag sa bathroom. Ghad!





Suddenly, the door half opened. "Towel ko." bored na sabi ni Ivan habang nakadungaw pa. He's body was covered by the door at yung mukha niya lang yung nakikita ko.





"Anong gagawin ko sa towel mo? Alis na diyan!" kunot-nuo kong sabi.





"Hand me my towel." he said coldly.





"And what do you think of me? Utusan? No can do mister!"





"Fine! Then hindi ako makakalabas dito at hindi ka makakagamit ng CR. Madali lang naman akong kausap eh." ugggh! The nerve of this guy!





I rolled my eyes and went to his luggage. "What the hell! Why is your shirts so makalat!?" reklamo ko habang naghahanap ng towel niya. Dinaig pa ako sa sobrang kalat ng mga gamit. Tsk. "Got it." I said when I finally found he's blue towel. Akmang tatayo na sana ako nung may nahulog na papel. I picked it up at hindi ko sinasadyang mabasa yung laman ng papel.





Binasa ko pa siya ng paulit-ulit kasi parang ayaw pumasok sa isip ko yung mga nakita ko. Totoo ba talaga ang lahat ng toh? I just can't believe it. Pano niya nagawang ilihim toh for three consecutive years?






I just cant help but cry. My tears wont stop falling and my sobs became louder. I felt weak.






"Alexa? Are you crying?" I heard his voice calling me out. "Yung tuwalya ko." dagdag niya pa.





Wala sa sarili akong naglakad at inabot sa kaniya yung towel. I heared the door shut pero hindi padin ako umaalis sa tapat ng banyo. Iyak lang ako ng iyak. Yes. I may be very mad at this guy, pero hindi matanggap ng kaluoban ko na may sakit siya. He has Brain Tumor at may taning na ang buhay niya. The Medical paper even said na isang taon nalang daw ang itatagal niya. Isang taon.





Bumukas yung pintuan at tumambad sa harap ko si Ivan. I saw how his eyes widen upon seeing me crying. "A-alexa! Bakit ka umiiyak? Is there something wrong? May masakit ba sayo? Tell me." concerned niyang sabi.





Umiling lang ako habang umiiyak. I just cant.





"Look. I'm sorry kung inutusan kitang kunin ang tuwalya ko. Please stop crying." sabi niya pa.





Ganon ba talaga ka babaw ang tingin mo sakin Ivan? Because of that stupid towel na inutos mo sakin kaya ako umiiyak? Damn! Sana nga yun nalang ang dahilan! Kaso hindi eh... I'm crying because... I cant accept the fact that your sick... It kills me inside Ivan and I dont know why!





Itinaas ko yung papel na kanina ko pang hawak. And shock was written all over his face.





He grabbed the paper and passed by me. "Paano mo nakuha toh? Did you read it? Damn Alexa! Bakit ka ba nangingealam sa mga gamit ko!?" he said angrily.





I faced and saw him na inaayos yung luggage niya. "I-Ivan." tawag ko.





He stood up and faced me. "I'm guessing that you already know." cold niyang sabi.





Second Time AroundTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon