Oddity (1 & 2) - Teen Wolf AU

4

L.M.

Siedziałam jak na szpilkach cały czas się wiercąc. Wiedziałam, że Allison miała rację, ale z drugiej strony był Isaac, który potrzebował wsparcia. Stiles próbował przekonać Malię, że to nie ona jest problemem, ale nie szło mu to najlepiej. Wiedziałam, że Stilinski był zły na bruneta za tą akcję. Było w tym trochę racji, ale powinien postawić się na jego miejscu. Ja go rozumiałam. Czułam też żal po tym, jak odrzucił moją próbę pomocy. Chciałam dobrze, a wyszło zupełnie na odwrót. Miałam nadzieję, że Issaacowi przejdzie ta cała złość i zmieni nastawienie do Malii. Oliwy do ognia dodała Allison, twierdząc, że Lahey popełnił błąd. Osobiście nie wiedziałam, co myśleć o tym wszystkim, ale znałam Isaaca na tyle dobrze, że nie zarzuciłabym mu pomyłki w tak bezpośredni sposób jak zrobiła to Argent. Nie chciałam nikogo obwiniać o taki obrót sytuacji. W końcu odchrząknęłam i spojrzałam po wszystkich.

-Myślę, że on na prawdę mnie potrzebuje.-Powiedziałam sugestywnie patrząc na Stilesa i Allison, aby zrozumieli, że tak na prawdę to nie ja o tym pomyślałam. Isaac to zrobił. Pokiwali głowami, więc wstałam i pospiesznym krokiem wyszłam przez tylnie drzwi. Przeszłam za budynkiem kierując się w stronę bioska i hali sportowej i pchnęłam podwójne drzwi pomalowane na niebiesko. Przeszłam krótki korytarz i skręciłam do męskiej szatni.

-Lydia?-Usłyszałam przytłumiony głos Isaaca. Przeszłam między rzędami szafek szukając go wzrokiem. Zastałam go siedzącego na ławce między szafkami ze spuszczoną głową. Przystanęłam na moment próbując unormować oddech. Podeszłam do niego spokojnym krokiem i usiadłam obok kładąc dłoń na jego plecach. Delikatnie drgnął pod wpływem mojego dotyku. Widziałam, że zaciska szczękę i dłonie.

-Isaac-Zaczęłam spokojnym głosem przyciągając jego uwagę. W końcu obrócił głowę w moją stronę napotykając spojrzenie moich zielonych oczu. Wpatrywałam się w jego szare tęczówki delikatnie pocierając dłonią jego plecy dopóki nie poczułam, jak jego mięśnie się rozluźniają. Uśmiechnęłam się serdecznie w jego stronę.-Już w porządku?-Isaac pokiwał głową unosząc kąciki ust.

-Dziękuję, Lydio. I przepraszam za to co zrobiłem. Nigdy nie chciałem oglądać twoich łez, mówię poważnie. Wiem, że powinienem przeprosić Malię, zrobię to. Po prostu spróbuj mnie zrozumieć, możesz to zrobić.-W jego oczach widziałam błaganie o zrozumienie chociaż doskonale wiedział, że je otrzyma. Uśmiechnęłam się opierając czoło na ramieniu chłopaka.-Myślisz, że Allison ma rację? Wiesz, w sprawie Malii.-Zapytał spokojnie patrząc przed siebie. Westchnęłam wzruszając ramionami.

-Nie wiem, Isaac. Na prawdę nie mam pojęcia, co mam o tym myśleć. To już zaczyna być męczące, a dopiero się zaczęło.-Czułam drżenie klatki piersiowej, gdy chłopak się zaśmiał.-Jakie masz potem lekcje?-Zapytałam, aby zmienić temat rozmowy i odwrócić uwagę Isaaca od całego zamieszania. Zamyślił się na chwilę i odpowiedział.

-Chemię, a potem trening. A ty?

-Tylko angielski.-Odpowiedziałam ze znudzeniem. Lahey poruszył się ostrożnie przekładając ramię na moje barki, aby mnie objąć. Uśmiechnęłam się na ten opiekuńczy gest. Isaac rzadko okazywał jakiekolwiek uczucia lub pozwalał sobie na takie gesty, jak ten. Westchnęłam opierając głowę na ramieniu przyjaciela.-Mogę przyjść na trening?-Zapytałam udając obojętność.

-Od kiedy interesuje cię lacrosse?-Lahey odpowiedział pytaniem, a ja nie musiałam patrzeć na jego twarz, żeby wiedzieć, że uśmiecha się z kpiną. Wraca Isaac Lahey. Prychnęłam.

-Odkąd Aiden w to gra.-Powiedziałam szczerze, czekając na jakikolwiek prześmiewczy komentarz ze strony przyjaciela. Tak, Aiden był cholernie atrakcyjny i podobał mi się. Z tego co wiem, on miał podobne zdanie na mój temat, ale nasz kontakt ograniczał się do krótkich spojrzeń i uśmiechów, gdy mijaliśmy się na korytarzu. Był rok starszy, więc nie mieliśmy ze sobą zajęć. Nie byłam w nim zakochana, ani nawet zauroczona. Rany, ja nawet z nim nigdy nie rozmawiałam! Po prostu podobał mi się cieleśnie. Odsunęłam się trochę słysząc głośne westchnięcie Isaaca.