Bir Winchester'ın Kızı

Bölüm 46

Bir önceki bölümü bir okuyup bölüme başlamanızı tavsiye ederim^^ Geç gelen bölüm için özür dilerim. İyi okumalar.

"Eğer herhangi bir şey yapmaya çalışırsanız, bu ölümlü ölür İrena. Beni deneme."

Castiel'i tutan meleğe baktığında rütbesiz basit bir melek olduğunu görmüştü. Hangi akla İrena'nın karşısına bu şekilde çıkmaya cesaret edebilirdi ki?

"Büyük yanlış yapıyorsun, kardeşim."

"Ben senin kardeşin değilim! Sen melek bile değilsin!" İrena'nın gözleri mavileşti. Sinirlenmişti. Cenneti o savaşta kurtarmasına rağmen meleklerin hala ona saygı göstermeyip sevdiklerine zarar vermeye çalışmaları onu deli ediyordu.

"Eğer şuan yaşıyorsan, bu sadece ben istediğim içindir." diye mırıldanıp sinsice güldü İrena. İki kolundan tutan iki meleği itip ondan uzağa gitmesini sağladı. Ardından ufak bir el şıklatışıyla ikisini de cennete geri yolladı. Birdaha oradan çıkamamaları için elinden geleni yapacaktı.

"Gerçekten, hala Castiel'i birakmak istemediğine emin misin?"

Elindeki bıçağı Castiel'in boynuna biraz daha bastırdı. "Bilirsin, ben bir Winchesterım ve aynı zamanda melek. Eğer Cas'i alırsan bunu senin yanına bırakacağımı mı zannediyorsun?" İrena meleğin gözlerinde korkuyu görmüştü. Melekler Raphael'den korkuyorlardı ancak İrena'ya karşı hissettikleri saf korkuydu. İrena'nın elini oynatmasıyla beraber meleğin Castiel'in boynuna dayadığı bıçak uzaklaştı. Melek geri itmek için uğraşsa bile İrena'nın gücüne karşı koyabilecek kadar güçlü değildi.

"Cas." İrena'nın sesiyle beraber Castiel meleğin yanından uzaklaşıp kenara geçti. İrena'ya bir şey olmasından elbette korkuyordu ancak ona zarar veremeyeceğine az önce şahit olmuştu.

"Şimdi; Raphael'e eğer bir daha aileme bulaşırsa ona uğrayacağımı söyle."

"Anlamıyorsun." diye mırıldandı melek. "Ben Raphael'in yalakalarından değilim. Biz ne seni ne de Raphael'i istiyoruz. Biz sadece barış istiyoruz." İrena duraksadı. Barış isteyen biri neden ailesini tehdit ederdi ki?

"Anlamıyorsun." diye mırıldandı İrena. "Ben barış yanlısıyım. Cennet tahtını istiyor muyum sence?" Rütbesiz meleğin aklı karışmıştı. Bir şey demeden cennete geri döndü.

Tessa Winchester-

Girişten gelen gürültülerle beraber yatağımdan doğrulup silahımı belime sıkıştırdıktan sonra odadan çıktım. Dean, Sam ve babam büyük masada oturmuş bir şeyler hakkında konuşuyorlardı. Dean beni görünce susturup, endişeli bakışlarını yüzüne yerleştirdi.

"Bir şey mi oldu?" Dean'in sorusuna karşılık, gözleri baktığı yere , elime ne zaman aldığımı hatırlamadığım silahıma kaydı. Önemsiz bir şeymiş gibi sallayıp belime geri yerleştirdim. "Siz ne hakkında konuşuyordunuz?"

Sam'in bakışları derinleşip hareketleri hızlandı. "Hi-hiçbir şey..." Babamın boynuna tuttuğu peçete gözüme takılınca hemen yanına koştum. Kanıyordu...

"Ne oldu!?"

Elimle kafasını hafifçe kaldırdığım sırada eliyle elimi okşayıp yere indirdi. "İyiyim, Tess. Ufak bir kaza sadece."

Ufak bir kaza değildi. Elimi boynunun üzerinde bir süre tutup yarasını iyileştirdim. Bıçak izi olduğu bariz belliydi. Bir melek bıçağı...

"O buradaydı. O buradaydı değil mi!?" Sesim yükselip sığınağın koridorlarında yankılandı. "Annem buradaydı! Bunu sana o yaptı!"

"Tess, o beni kurt..."

"O seni kurtarmadı! Şuan bu halde olmanın sebebi o. Hâlâ nasıl görmezsin baba? Nasıl bu kadar saf olabilirsin?"

"Sözlerine dikkat et." sesin geldiği yöne, Dean'e döndüm.

"Bazı şeyleri aştığımızı düşünüyordum." Duraksadım. "Ne var biliyor musunuz? Keşke Tom beni öldürseydi, bunu gerçekten şuan istiyorum."

Hızla girişten çıktım. Sığınağın merdivenlerini ikişer adımlarla çıktıktan sonra büyük kapıyı hızla açtım. Aklım almıyordu. Babamın bu kadar o kadını görmezden gelmesi beni deli ediyordu. Onun yüzünden bir aile olamıyorduk. Onun yüzünden annesiz büyümüştüm. Her ne kadar melek-insan olsam dahi anneme ihtiyacım vardı. Ben ihtiyacım varken o yoktu. Babamın ihtiyacı varken o yoktu.

Benim kime ihtiyacım varsa o yoktu.

Kaldırıma oturup bir süre sadece boş yolu izledim. Dean, Sam ve babam beni kesinlikle haksız buluyordu çünkü söz konusu İrena Mary Kahrolası Winchester'dı.

Kaldırımdan destek alıp ayağa yavaştan kalktım. Arkamda duyduğum kanat sesleriyle hızla melek bıçağımı çıkartıp döndüm.

İrena Mary Winchester.

"Merhaba, bebeğim."