Bir Winchester'ın Kızı

Bölüm 34 (2.kitap BÖLÜM 1)

Yaklaşık 3 yıldır Todd'dan haber alamıyordum. Bir insanın diğer yanını kaybetmesi şu dünyadaki en acı verici bir şeylerden biriydi. Özellikle annesiz büyümüş bir insan veya bir yarı melek olarak. Babam annem yüzünden insandı, ve annem onu bırakıp gitmişti. Bizi bırakıp gitmişti. Dean'i Sam'i.. Hepimizi geride bırakıp gitmişti. Geride kalan eksik parçalarıyla bizdik. Acı çeken taraf biz oluyorduk.

"Onu bulacağız Tess. Sana söz veriyorum, onu bulacağız." dedi Dean. GPS'inden aldığımız sinyalleri takip etmiştik ve şuan kaldığı motele doğru gidiyorduk.

"Onu bulduktan sonra İrena'yı da bulacağız." Dedi Dean. Benim İrena'yı bulmayı istediğimi falan düşünüyordu herhalde. Ben öyle bir şey istemiyordum. O kızını bulmak istiyor olabilirdi, ancak ben annemden uzakta gayet mutluydum.

-

"Bu çocuk parayı nereden elde ediyor?" dedi Cass önümüzdeki motele bakarken. Abartılı bir lükslüğü yoktu, ancak bizim kaldığımız çürümüş yumurta kokan motellerden çok daha kaliteliydi.

Hayatını yaşıyordu.

"İşte benim oğlum, ehehehhe!" dedi gülerek Dean. İçeri doğru giderken bende peşine takıldım. Danışma gibi bir yere girdiğimizde kadın kalabalığımıza şaşırıp gözlerini bana çevirdi.

"Şey, ikizimden 3 yıl kadar haber alamıyoruz. Tip olarak babama benziyor. Burada olduğuna dair bir şeyler duyduk." deyip Cass'i gösterdiğim de , kadın Cass'i biraz süzdükten sonra,

"2 haftadır parasını ödemeyen şu çocuktan bahsediyorsunuz, 51 numaralı odada. Kattakiler şeytana taptığını söylüyor. Bu babamın motelini zedeliyor. Gidip alırsanız beni çok mutlu edersiniz."

Sam başını olumlu anlamda sallayıp, asansöre doğru yönelirken, ben de onu takip ettim.

51 numaralı kapının önüne geldiğimiz de, Cass beni kolumdan yakalayıp,

"Todd eskisi gibi olmayabilir. 3 yıl geçti, Tess. Hayal kırıklığına uğramanı istemiyorum."

"Ne olursa olsun, o benim kardeşim." deyip kapıyı açtığımda, karşımda yatakta oturan Todd gözlerini bana çevirdi.

Değişmişti.

Yıkılmış görünüyordu.

"Bende sizi bekliyordum."