Bloodless War

Chapter 23

Chapter 23

Sera's Point of View

Everything went fast.

Ilang araw akong wakang malay sa ospital at pagkagising ko, wala na ang baby ko. Yung sarili ko paunti-unti kong binubuo ay tuluyan nanamang nawasak! Wala akong ibang magawa kundi ang umiyak nang umiya! It's very painful! Walang araw na lumipas na hindi ako umiiyak. Nagwawala. Sinisisi ang sarili sa nangyari..

Bawat yata araw ay para akong paunti-unting pinapatay. Para bang humihinga nalang ako pero patay na yung buong ako. I felt so miserable. Na para bang mas gugustuhin ko nalang mamatay kaysa mag patuloy sa buhay.. kasi para saan pa diba?? My baby is gone. Namatay siya na hindi man lang binigyan ng pagkakataong masilayan ang mundo..

Why does life have to be so hard and complicated?? Bakit sa tuwing susubukan kong bumangon, bibigyan nanaman ako ng dahilan para madapa? Hindi ba ako pwedeng maging masaya??

Ang mga taong importante sa buhay ko, nawawala. My parents..pinatay sila ng mga kalaban na grupo. My twin sister, nagkahiwalay kami dahil may gusto ding pumatay sa'min.. and my baby.. hindi pa man siya naipapanganak ay nawala na siya agad sa'kin! I didn't even got a chance to told my baby.. Alam ba nila kung gaano kasakit mawalan ng isang anak?? Tangina! Parang gugustuhin ko nalang din mamatay para makasama siya! Kaysa araw-araw akong magdusa sa kakaisip sa pagkawala niya!

I tried to commit suicide...many times! Because I cannot take the pain anymore! Pero tangina! Parang nananadya ang tadhana dahil magigising na lang ako kinabukasan sa ospital. Humihinga at buhay parin!

Pwede bang hayaan nalang nila akong mamatay??

"You need to eat Sera.."      sinubukan ni Aki na subuan ako pero iniwas ko ang mukha ko.

"Wala akong gana."    tanging sagot ko at inilipat ang tingin sa labas ng bintana.

Bumuntong-hininga si Aki at ibinaba nalang ang pagkain sa side table. Ramdam kong nahihirapan at nasasaktan din siya sa sitwasyon ko. Hindi na siya umalis sa tabi ko mag mula nang mawala ang baby ko. Actually, lahat sila... Si Finn, Bethany, Calix, Thunder at Claude. They are all trying their best to make me feel better and happy...again..

Pero wala na. Masyado nang napagod ang puso ko sa daming masasakit na nangyari sa'kin.

Walang araw din yatang hindi ko isinumpa ang babaeng naging dahilan kung bakit mawala ang anak ko. Gustong-gusto ko siyang balikan at saktan para kahit papaano ay gumaan ang loob ko.. pero para saan pa? Kahit gaano ko pa siya saktan, hindi niya maiintindihan yung sakit na naranasan ko kasi wala naman siyang anak!

Tumunog ang cellphone ni Aki at alam kong si tito Alejandro 'yon. Wala patin siyang alam sa mga nangyari sa'kin dahil sabi ko kay Aki, huwag nalang sabihin. Nakinig ako sa usapan nilang dalawa at kagaya kahapon, mayroon nanamang pinapagawa sa kanya si tito Alejandro.

"Aki gawin mo na ang pinapagawa sa'yo ni tito.."     sambit ko nang matapos ang tawag nila..    "I'll be fine here. Isa pa, papunta narin naman sila Finn."    dagdag ko pa.

Umupo si Aki sa kama ko at tiningnan ako na may malambot na ekspresyon ang mukha.

"There's no way in hell i'll leave you here alone Sera. Ilang beses mo nang sinubukan mag pakamatay Sera.. do you how scared I was when I saw you lying on the ground almost dead??"     nag-iwas ako ng tingin sa kanya.