ARZUNUN ESİRİ - Esaret Serisi 1 (TAMAMLANDI)

4.BÖLÜM

Bu arzu tutsak mı ediyor, özgürlük mü vadediyor?

ELİF

Efe, kulüpten çıkmadan önce arkadaşlarımla konuşmam için gidip onları bulmamızı önerdi. İstemedim.

Gamze, muhtemelen 'git git' diye bağırır kocaman bir gülümsemeyle beni yanından kışkışlardı. Yüzleşmek istemediğim kişi Bulut'tu. O birdenbire tavrımın neden değiştiğini sorgular, mümkünse bana engel olurdu. Mantığımı kullanmamı isterdi. Heyecana kapılmışsın, durmalısın derdi.

Bulut, Joseph'le alakalı bir şeylerin anlattığım kadarıyla sınırlı kalmadığını fark eden ilk kişiydi. Sık sık beni konuşturmaya çalışıyordu. Ailesini ve arkadaşlarını ardında bırakıp yolculuğa çıkan Elif'le dönen Elif'in aynı kişi olmadığını görüyordu. Bu yüzden de korumacı davranıyordu. Ona neden bu adımı atmak istediğimi açıklamayı beceremezdim. Kendime bile zor açıklıyordum.

Efe'yle birleşen ellerimize baktım. Parmaklarımız sanki yıllardır bunu yapıyorlarmış gibi sıkıca birbirlerine kenetlenmişlerdi. Zerre yabancılık çekmiyor, aksine temasıyla gerginliğimi dengelediğini hissediyordum.

Beni peşinden kısmen sürükleyerek kalabalığın arasından kendine yol açarken, çıkış kapısından uzaklaştığımızı fark ettim. Kulüpten ayrılmıyor muyduk?

"Nereye gidiyorsun?"

"Birazdan göreceksin."

Kalabalıktan sıyrılıp duvarın dibinden yürümeye devam ettik. Gidecek başka bir yerimiz kalmadığında solumuzda neredeyse duvarla aynı renkte olan açık gri bir kapı olduğunu gördüm. Yangın çıkış kapısıydı ama üzerinde kilit vardı. Efe, cebinden çıkardığı bir anahtarla kilidi açtı. Kimsenin bizi izlemediğinden emin olduktan sonra kapıyı açıp öteki tarafa geçti. Elimden tutup beni de yanına çektikten sonra kapıyı kapadı.

"Artık kilitli değil."

"Burayı fark etmeleri biraz zor. Oldu da gören olursa güvenlik ekibinden birileri onları durdurur."

"Peki, sende niye anahtar var?"

Sırıtarak, "Canımız istediğinde bunu yapabilmemiz için," dedikten sonra beni sağımızda kalan eski yangın merdivenine yönlendirdi. Merdiven anlamsız bir şekilde binanın içindeydi.

"Bu merdiven amacından sapmış gibi görünüyor," dedim.

Güçlü kahkahası bina boşluğunda yankılandı.

"Yönetmeliğe uygun merdiven öbür tarafta," diye cevap verdi. "Burayı tadilat yapılırken tamamen kapatacaktık. Bina içeriden aslında ikiye bölünmüş vaziyetteydi. Pistin olduğu tarafla bu kapıya yakın olan tarafın arasında çok eski bir duvar vardı. Gerekli güçlendirmelerle o duvar yıkıldı."

"Ve Circus açıldı."

"Aynen öyle." Bir yandan merdivenleri çıkıyorduk. Ellerimiz hala bir aradaydı. Son basamağa gelince durduk. Karşımızda sonradan eklendiği belli olan koyu kahverengi ahşap bir kapı vardı.

Anahtarlığını cebinden bir kez daha çıkardı. Kapıyı açtı. Dışarı doğru bir adım attıktan sonra benim geçmem için kenara çekildi. Hafifçe serinleyen nemli hava tenimi yalayıp geçerken Efe'yi takip edip terasa çıktım.

Efe'nin beni bu eski binanın terasına çıkardığının tabii ki farkındaydım ama şu anda gördüklerimi bulmayı ummuyordum. Ayrıca Efe'nin benimle gel derken beni evine götürmek istediğini düşünmüş, ona rağmen Efe'ye gelirim demiştim. Oysa o beni bu nefis şekilde dekore edilmiş terasa getirmişti.